Uitspraak

RECHTBANK ’s-HERTOGENBOSCH

Sector bestuursrecht

Zaaknummer: AWB 11/785

Uitspraak van de enkelvoudige kamer van 5 juli 2012

inzake

[eiseres],

te [plaats],

eiseres,

(gemachtigde: R.T. van Baarlen),

tegen

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (Uwv),

te Amsterdam,

verweerder.

<b>Procesverloop</b>

De inspecteur van de belastingdienst Oost-Brabant (Inspecteur) heeft bij besluit van 13 december 2007, nr. [besluitnr. 1] en loonheffingennummer [loonheffingennr. 1] voor eiseres de hoogte van de gedifferentieerde premie ten behoeve van de Werkhervattingskas voor het jaar 2008 berekend op 1,74%.

De Inspecteur heeft bij besluit van 13 december 2007, nr. [besluitnr. 1] en loonheffingennummer [loonheffingennr. 2] voor eiseres de hoogte van de gedifferentieerde premie ten behoeve van de Werkhervattingskas voor het jaar 2008 berekend op 1,74%.

De door eiseres tegen voormelde besluiten gemaakte bezwaren zijn door de Inspecteur bij afzonderlijke besluiten van 19 maart 2008 gehandhaafd.

Eiseres heeft tegen deze besluiten beroep ingesteld bij de belastingkamer van de rechtbank Breda.

Bij uitspraak van 17 april 2009 heeft de rechtbank Breda het beroep ongegrond verklaard voor zover het zich richt tegen de uitspraken van de Inspecteur en voor het overige niet-ontvankelijk verklaard.

Tegen deze uitspraak heeft eiseres hoger beroep ingesteld bij het Hof. Bij uitspraak van 4 maart 2011 (reg. nr. 09/00261) heeft het Hof de uitspraak van de rechtbank vernietigd.

Het Hof heeft de rechtbank alsnog onbevoegd verklaard om als belastingrechter kennis te nemen van het beroep van eiseres tegen het door het Uwv genomen besluit van 7 augustus 2007 (stcrt. nr. 170, blz. 14). De griffier van het Hof is opgedragen om (onder meer) het beroepschrift te zenden aan de rechtbank ’s-Hertogenbosch. Het Hof heeft het bij de rechtbank ingestelde beroep voor het overige ongegrond verklaard.

De rechtbank heeft het Uwv als verweerder aangemerkt en op 25 oktober 2011 hiervan een verweerschrift ontvangen.

De rechtbank heeft de zaak ter behandeling aan de orde gesteld op de zitting van 2 juli 2012, waar geen der partijen, zoals tevoren aangekondigd, is verschenen

<b>Overwegingen</b>

1. Bij besluit van 7 augustus 2007 heeft het Uwv de uniforme premie Arbeidsongeschiktheidskas voor 2008 vastgesteld op 0,15. Dit besluit is gepubliceerd in de Staatscourant, nr. 170, blz. 14.

2. In zijn uitspraak van 4 maart 2011 heeft het Hof de grieven van eiseres niet alleen opgevat als zijnde gericht tegen het besluit van de inspecteur van 13 december 2007, maar ook opgevat als zijnde gericht tegen voormeld besluit van 7 augustus 2007. Het Hof heeft vervolgens geoordeeld dat met betrekking tot laatstgenoemd besluit de belastingrechter niet bevoegd is. Voor een besluit op basis van artikel 37 van het Wfsv, waarvan in dit geval sprake is, geldt immers dat slechts de belastingrechter kan worden geadieerd indien dit besluit expliciet is benoemd als een voor bezwaar vatbare beschikking. Nu dit niet het geval is, staat geen beroep bij de belastingrechter open. Volgens het Hof betekent het voorgaande dat niet de rechtbank Breda als belastingrechter, maar de rechtbank te ’s-Hertogenbosch de bevoegde rechtbank is om te oordelen of tegen het door het Uwv genomen besluit van 7 augustus 2007 (bezwaar en) beroep op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) openstaat. Het Hof oordeelt dat de rechtbank Breda zich ten onrechte niet onbevoegd heeft verklaard. Gelet hierop is de uitspraak van de rechtbank Breda vernietigd en is het beroepschrift doorgezonden naar de rechtbank ’s-Hertogenbosch.

3. Eiseres heeft tegen deze uitspraak van het Hof beroep in cassatie ingesteld. Bij arrest van 9 maart 2012 heeft de Hoge Raad dit beroep ongegrond verklaard (LJN: BT8788).

4. De rechtbank ziet zich allereerst voor de vraag gesteld of eiseres direct in beroep kan komen of dat zij – hetgeen zij niet heeft gedaan – eerst bezwaar had moeten maken. In zijn uitspraak van 4 maart 2011 heeft het Hof zich ook over deze vraag gebogen en is tot de conclusie gekomen dat in dit geval de bezwaarfase kan worden overgeslagen. Om deze reden heeft het Hof het beroep op basis van artikel 6:15 van de Awb dan ook doorgestuurd naar de rechtbank en niet als zijnde een bezwaarschrift naar het Uwv. De rechtbank komt tot dezelfde conclusie als het Hof en wijst daarbij op het bepaalde in artikel 7:1, eerste lid, aanhef en onder b, van de Awb . Volgens dit artikel is de bezwaarfase niet vereist indien het betreffende besluit aan goedkeuring is onderworpen. Volgens artikel 10:25 wordt onder goedkeuring verstaan de voor de inwerkingtreding van een besluit van een bestuursorgaan vereiste toestemming van een ander bestuursorgaan. In dit geval is aan deze definitie voldaan nu het besluit van het Uwv is genomen onder goedkeuring van de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

5. Niettemin is de rechtbank van oordeel dat het beroep niet-ontvankelijk moet worden verklaard. Daarbij stelt zij vast dat het besluit van het Uwv van 7 augustus 2007 een algemeen verbindend voorschrift (avv) betreft. Nu in artikel 8:2, aanhef en onder a, van de Awb is bepaald dat tegen een avv geen beroep kan worden ingesteld, is de rechtbank van oordeel dat het beroep niet-ontvankelijk moet worden verklaard. In hetgeen eiseres in beroep naar voren heeft gebracht, ziet de rechtbank geen reden voor een ander oordeel.

6. In verband met het standpunt van eiseres dat zij tegen het bestreden besluit van 7 augustus 2007 geen beroep heeft ingesteld, wijst de rechtbank op het uitdrukkelijke oordeel van het Hof hieromtrent zoals opgenomen in rechtsoverweging 2. De rechtbank acht zich aan dit oordeel gebonden, zodat zij niet inhoudelijk op het standpunt van eiseres zal ingaan.

7. Eiseres heeft voorts verwezen naar de uitspraak van de Hoge Raad van 9 maart 2012 (LJN: BU4871), waarin de Hoge Raad heeft geoordeeld dat de stukken van het geding geen andere conclusie toelaten dan dat het beroep niet was gericht op de vernietiging van het Besluit van het Uwv waarbij de uniforme premie was vastgesteld voor 2008, en van het Besluit afschaffing Pemba WAO van 13 december 2006, Stb. 699, als zodanig. Het Hof had daarom de uitspraak van de rechtbank moeten vernietigen voor zover het beroep van belanghebbende daarbij niet-ontvankelijk was verklaard, aldus de Hoge Raad. Volgens eiseres betekent deze uitspraak van de Hoge Raad voor de onderhavige zaak onder meer dat deze rechtbank niet bevoegd is om ten aanzien van de uniforme premie te oordelen en dat eiseres door de verwijzing van de onderhavige zaak door het Hof naar deze rechtbank ten onrechte extra proceskosten voor de behandeling bij deze rechtbank heeft moeten maken. De rechtbank wordt daarom verzocht om een proceskostenveroordeling uit te spreken.

8. De rechtbank wijst er echter op dat de onderhavige zaak de gedifferentieerde premie betreft en dat de Hoge Raad de uitspraak van het Hof in de onderhavige zaak in stand heeft gelaten. Om deze reden en omdat de rechtbank het beroep niet-ontvankelijk zal verklaren, ziet zij geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

<b>Beslissing</b>

De rechtbank verklaart het beroep niet-ontvankelijk.

Aldus gedaan door mr. Y.S. Klerk als rechter in tegenwoordigheid van mr. P.A.M. Laro als griffier en uitgesproken in het openbaar op 5 juli 2012.

Afschrift verzonden aan partijen op:

<b>Rechtsmiddel</b>

Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan hoger beroep worden ingesteld bij de Centrale Raad van Beroep.