Uitspraak

10/4499 WAZ

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

[Appellante], wonende te [woonplaats] (hierna: appellante),

tegen de uitspraak van de rechtbank Maastricht van 14 juli 2010, 09/600 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellante

en

de Raad van bestuur van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen (hierna: Uwv).

Datum uitspraak: 15 april 2011

I. PROCESVERLOOP

Appellante heeft hoger beroep ingesteld.

Het Uwv heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 4 maart 2011. Appellante is - met kennisgeving - niet verschenen. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door drs. R. Spanjer.

II. OVERWEGINGEN

1.1. Appellante was werkzaam als zelfstandig advocate. Met ingang van 4 juni 2001 heeft zij na het doorlopen van de wettelijke wachtperiode een uitkering ontvangen op grond van de Wet arbeidsongeschiktheidsverzekering zelfstandigen (WAZ) naar aanvankelijk een mate van arbeidsongeschiktheid van 25 tot 35%. Per 29 april 2002 werd deze uitkering herzien naar de arbeidsongeschiktheidsklasse 65 tot 80%.

1.2. Bij besluit van 20 augustus 2004 is aan appellante meegedeeld dat haar WAZ-uitkering ingaande 1 januari 2003 - met toepassing van artikel 58 van de WAZ - niet wordt uitbetaald in verband met inkomsten uit arbeid. Bij besluit van 25 augustus 2004 heeft het Uwv hetgeen onverschuldigd aan WAZ-uitkering over het jaar 2003 aan appellante is betaald, teruggevorderd. Het gaat om een bedrag van bruto € 8.267,19. Appellante heeft het tegen - onder meer - deze besluiten gemaakte bezwaar ingetrokken.

1.3. Naar aanleiding van een melding van toegenomen arbeidsongeschiktheid per 1 januari 2003, 1 mei 2003 en 10 november 2003 is appellante bij besluit van 13 oktober 2004 meegedeeld, dat de mate van arbeidsongeschiktheid per de door haar gemelde data ongewijzigd is vastgesteld op 65 tot 80%. Bij besluit van 1 februari 2005 is het hiertegen gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Vervolgens heeft de rechtbank bij uitspraak van 24 oktober 2005 (2005/583) het beroep tegen het besluit van 1 februari 2005 ongegrond verklaard. Appellante heeft hoger beroep ingesteld tegen de uitspraak van de rechtbank van 24 oktober 2005. Hangende de hoger beroepsprocedure heeft het Uwv bij besluit op bezwaar van 11 september 2007 het bezwaar tegen het besluit van 13 oktober 2004 alsnog gegrond verklaard. De mate van arbeidsongeschiktheid van appellante is met ingang van 1 januari 2003 op arbeidskundige gronden vastgesteld op 80 tot 100%. Bij brief van 16 oktober 2007 heeft het Uwv een specificatie van de nabetaling over de periode 1 januari 2004 tot 1 oktober 2007 gegeven. Het hoger beroep gericht tegen de uitspraak van de rechtbank van 24 oktober 2005 heeft de Raad bij uitspraak van 11 januari 2008 vanwege het ontbreken van enig procesbelang niet-ontvankelijk verklaard.

2.1. Bij brief van 3 april 2008 heeft appellante het Uwv gevraagd over te gaan tot nabetaling over het jaar 2003 onder overlegging van een specificatie.

2.2. Op 5 augustus 2008 heeft het Uwv appellante meegedeeld dat de wijziging van de arbeidsongeschiktheidsklasse naar 80 tot 100% per 1 januari 2003 geen gevolgen heeft voor de uitbetaling van de WAZ-uitkering over dat jaar omdat in verband met inkomsten uit arbeid het verlies aan verdiencapaciteit minder bedraagt dan 20% (lees: 25%). Op 11 september 2008 heeft appellante aangegeven zich hier niet mee te kunnen verenigen. Op 22 oktober 2008 heeft het Uwv het ingenomen standpunt nader onderbouwd, waarna appellante op 27 november 2008 haar bezwaren tegen de gehanteerde winstcijfers over het jaar 2003 alsmede de berekening van het maatmanloon kenbaar heeft gemaakt. Bij besluit van 11 maart 2009 (verder: bestreden besluit) heeft het Uwv het bezwaar ongegrond verklaard.

3.1. Bij de aangevallen uitspraak is het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard.

3.2. De rechtbank heeft allereerst overwogen de brief van appellante van 3 april 2008 aan te merken als een verzoek om terug te komen van het besluit van 20 augustus 2004. Het besluit van 5 augustus 2008 heeft de rechtbank tezamen met het schrijven van 22 oktober 2008 beschouwd als het primaire besluit van het Uwv, waarbij het verzoek van appellante om terug te komen van het besluit van 20 augustus 2004 is afgewezen. Het schrijven van appellante van 11 september 2008 nader aangevuld met de brief van 27 november 2008 heeft de rechtbank als bezwaarschrift aangemerkt.

3.3. Er is naar het oordeel van de rechtbank geen sprake van nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden in de zin van artikel 4:6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb). Het feit dat appellante bij besluit van 11 september 2007 over het jaar 2003 alsnog 80 tot 100% arbeidsongeschikt werd bevonden, laat naar het oordeel van de rechtbank onverlet dat de WAZ-uitkering over het jaar 2003 in verband met de inkomsten uit arbeid onder toepassing van artikel 58 WAZ niet tot uitbetaling is gekomen. De stelling van appellante dat het Uwv over het jaar 2003 van een onjuiste winstcijfer is uitgegaan, ziet de rechtbank evenmin als een nieuw feit.

3.4. Voorts heeft de rechtbank overwogen dat - voor zover appellante met haar brief van 3 april 2008 heeft bedoeld te verzoeken om terug te komen van de berekende mate van arbeidsongeschiktheid vanaf 2004 - aan appellante blijkens de beschikbare gegevens vanaf 2004 een volledige WAZ-uitkering is uitbetaald. Zo er al een belang zou bestaan bij dit verzoek is de rechtbank van oordeel dat appellante ten aanzien hiervan evenmin nieuwe feiten of veranderde omstandigheden heeft aangevoerd.

3.5. Tenslotte heeft de rechtbank in een overweging ten overvloede inzicht verschaft in de wijze van berekening van de WAZ-uitkering vanaf 2004.

4. In hoger beroep heeft appellante tegen de aangevallen uitspraak onder meer aangevoerd dat de bij besluit van 11 september 2007 gemaakte correctie van de mate van arbeidsongeschiktheid naar 80% tot 100% per 1 januari 2003 als een nieuw feit in de zin van artikel 4:6 van de Awb aangemerkt moet worden.

5.1. De Raad oordeelt als volgt.

5.2. Ingevolge artikel 4:6, eerste lid, van de Awb is de aanvrager, indien na een geheel of gedeeltelijke afwijzende beschikking een nieuwe aanvraag wordt gedaan, gehouden nieuw gebleken feiten of veranderde omstandigheden te vermelden. Wanneer deze niet vermeld worden kan het bestuursorgaan op grond van artikel 4:6, tweede lid, van de Awb zonder toepassing te geven aan artikel 4:5 van de Awb de aanvraag afwijzen onder verwijzing naar zijn eerdere afwijzende beschikking.

5.3. Partijen zijn verdeeld over de vraag of de herziening van de mate van arbeidsongeschiktheid van appellante naar de klasse 80 tot 100% ingaande 1 januari 2003, dan wel de kanttekeningen die geplaatst zijn bij de berekening van de korting over het jaar 2003 en van de mate van arbeidsongeschiktheid vanaf 2004 als een nieuw feit in de zin van artikel 4:6 van de Awb aangemerkt zou (den) moeten worden.

5.4. Met de rechtbank beantwoordt de Raad deze vraag ontkennend. De Raad onderschrijft de overwegingen van de rechtbank zoals samengevat weergegeven in 3.2 tot en met 3.4 volledig en maakt deze tot de zijne.

6. Uit overweging 5.4 volgt dat het hoger beroep niet slaagt en dat de aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd.

7. Voor een proceskostenveroordeling als bedoeld in artikel 8:75 van de Awb ziet de Raad geen aanleiding.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep,

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door C.W.J. Schoor als voorzitter en J.P.M. Zeijen en N.J.E.G. Cremers als leden, in tegenwoordigheid van D.E.P.M. Bary als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 15 april 2011.

(get.) C.W.J. Schoor.

(get.) D.E.P.M. Bary.

TM