Uitspraak

GERECHTSHOF TE AMSTERDAM

TWEEDE MEERVOUDIGE BURGERLIJKE KAMER

Beslissing van 2 maart 2010 in de zaak onder nummer 200.031.664/01 NOT van:

[klager],

wonende te [plaatsnaam] (Frankrijk),

APPELLANT,

tegen

[de notaris],

notaris te [plaatsnaam],

GEÏNTIMEERDE.

1. Het geding in hoger beroep

1.1. Ter griffie van het hof is op 24 april 2009 van de zijde van appellant, hierna klager, een verzoekschrift – met bijlagen – ingekomen, waarbij hij tijdig hoger beroep heeft ingesteld tegen de aan deze beslissing gehechte beslissing van de kamer van toezicht over de notarissen en kandidaat-notarissen te Zwolle-Lelystad, hierna de kamer, van 7 april 2009, waarbij de kamer de klacht van klager tegen geïntimeerde, hierna de notaris, ongegrond heeft verklaard.

1.2. Van de zijde van de notaris is op 18 mei 2009 een verweerschrift ter griffie van het hof ingekomen.

1.3. Het hoger beroep is behandeld ter openbare terechtzitting van 24 september 2009.

Klager alsmede de notaris zijn verschenen en hebben het woord gevoerd.

2. De stukken van het geding

Het hof heeft kennis genomen van de inhoud van de door de kamer aan het hof toegezonden stukken van de eerste instantie en de hiervoor vermelde stukken.

3. De feiten

Het hof verwijst voor de feiten naar hetgeen de kamer in de bestreden beslissing heeft vastgesteld. Nu daartegen door geen der partijen bezwaren zijn aangevoerd gaat het hof ook daarvan uit.

4. Het standpunt van klager

Klager verwijt de notaris – kort samengevat – dat hij de privacy van klager heeft geschonden omdat alle in de akte genoemde personen kennis hebben kunnen nemen van klagers daarin opgenomen privé-gegevens. Klager is voorts van mening dat de notaris niet zonder meer op het verzoek van de gemeente om een verzamelakte op te stellen, had mogen ingaan. Volgens klager heeft de notaris het belang van de gemeente bij de – door het gebruik van een verzamelakte beoogde – kostenbesparing zwaarder laten wegen dan het belang van klager bij het niet schenden van zijn privacy. Verder wijst klager er op dat de kamer voorbij is gegaan aan zijn klacht dat de notaris niet heeft gevraagd om een kopie van klagers legitimatiebewijs waardoor de gegevens daarvan in strijd met de wettelijke verplichting van de notaris niet in de akte zijn vermeld.

5. Het standpunt van de notaris

De notaris heeft de stellingen van klager betwist. Hij heeft aangevoerd dat artikel 40 lid 2 van de Wet op het notarisambt , hierna Wna, hem verplicht om de personalia van de natuurlijke personen, die volgens de akte daarbij als partij optreden, in een akte op te nemen. Verder heeft de notaris er op gewezen dat op grond van artikel 49 Wna partijen bij de akte recht hebben op een afschrift van die akte. Volgens de notaris is op 16 oktober 2007 via e-mail een bericht verzonden naar alle betrokkenen, inclusief klager, waarin werd aangekondigd dat een afschrift van de akte zou worden toegezonden na ontvangst van het bericht van inschrijving bij de dienst van het Kadaster en de openbare registers. De notaris is voorts van mening dat, nu het Kadaster een openbaar register is, iedereen die daarvoor belangstelling heeft, door raadpleging van dit register kennis kan nemen van de bewuste privé-gegevens van klager. Ten slotte heeft de notaris naar voren gebracht dat het in het notariaat gebruikelijk is om dergelijke transacties in de vorm van verzamelakten te doen passeren.

6. De beoordeling van de klacht

6.1. Het hof maakt de overwegingen van de kamer tot de zijne, met dien verstande dat het hof – anders dan de kamer – de vraag of de notaris het belang van klager en dat van de overige comparanten, behoudens de gemeente, zo zwaar had moeten laten wegen dat hij ieder van hen in elk geval de keuze had moeten bieden om desgewenst via een individuele akte aan de vestiging van het opstalrecht door de gemeente mee te werken, bevestigend beantwoordt. De door de kamer geschetste omstandigheden, te weten de publieke toegankelijkheid van de in het kadaster – het hof begrijpt: de openbare registers – opgenomen gegevens, de aard van de transactie waaraan klager zijn onvoorwaardelijke medewerking had verleend en de door de kamer in aanmerking genomen voorschriften in de artikelen 6, 7 en 8 van de Wet Bescherming Persoonsgegevens , leiden niet tot een ander oordeel.

Het hof acht in casu het ten processe bedoelde handelen van de notaris evenwel niet klachtwaardig nu het in de notariële praktijk niet ongebruikelijk is om dergelijke transacties in de vorm van verzamelakten te doen passeren en de gemeente bij brief van 19 juni 2008 aan klager heeft bevestigd voor het vestigen van het zakelijke recht van opstal de notaris te hebben verzocht de gebruikelijke werkwijze te hanteren. Onder die omstandigheden acht het hof het begrijpelijk dat de notaris de – toen – gebruikelijke werkwijze heeft gevolgd.

Het hof acht dit klachtonderdeel mitsdien ongegrond.

6.2. Het hof stelt vast dat in de beslissing van de kamer niet is betrokken de klacht van klager dat de notaris de gegevens van klagers identiteitsbewijs niet heeft doen opnemen in de akte. Ten aanzien van dit klachtonderdeel is het hof van oordeel dat artikel 39 lid 1 Wna van toepassing is. Hierin wordt bepaald, dat voor het geval de natuurlijke personen die blijkens de akte daarbij als partij optreden, niet bij het verlijden van de akte verschijnen, de aard en het nummer van een document als bedoeld in artikel 1 van de Wet op de identificatieplicht van de volmachtgever in de aan de akte te hechten volmacht wordt vermeld. Dat er in dit geval sprake is van een schriftelijke volmacht blijkt niet alleen uit het feit dat uit de akte kan worden afgeleid dat een medewerkster van de notaris namens klager als schriftelijke gevolmachtigde bij de ondertekening van de akte is opgetreden, maar ook uit de in de akte opgenomen verwijzing naar de door ieder van de daarbij betrokken partijen eerder verleende en aan de akte gehechte onderhandse akten van volmacht. Naar het oordeel van het hof was de notaris gezien de tekst van artikel 39 lid 1 Wna niet verplicht om de gegevens van het geldige identiteitsbewijs van klager op te nemen in de akte. Of de genoemde volmacht de gegevens van het geldige identiteitsbewijs bevatte heeft het hof niet kunnen vaststellen, maar dat aspect behoeft geen nader onderzoek omdat het geen onderdeel uitmaakt van de klacht.

Ook dit klachtonderdeel acht het hof ongegrond.

6.3. Hetgeen partijen verder nog naar voren hebben gebracht, kan als in het voorgaande reeds behandeld dan wel als thans niet ter zake dienend buiten beschouwing blijven.

6.4. Het hiervoor overwogene leidt mitsdien tot de volgende beslissing.

7. De beslissing

Het hof:

- verklaart beide onderdelen van de klacht ongegrond.

Deze beslissing is gegeven door mrs. A.D.R.M. Boumans, L. Verheij en

F.A.A. Duynstee en in het openbaar uitgesproken op dinsdag 2 maart 2010 door de rolraadsheer.

KAMER VAN TOEZICHT OVER DE NOTARISSEN EN KANDIDAAT-NOTARISSEN IN HET ARRONDISSEMENT ZWOLLE-LELYSTAD

Nummer: 20081010

Datum : 7 april 2009

B E S L I S S I N G

op de klacht van

[klager],

wonende te Frankrijk,

hierna te noemen: klager.

tegen

[de notaris],

notaris ter standplaats [plaatsnaam],

hierna te noemen: de notaris.

1. Het verloop van de procedure

Dit blijkt uit de volgende bescheiden:

- de klachtbrief van klager, gedateerd 28 juni 2008

- de reactie van de notaris op de klachtbrief, gedateerd 23 oktober 2008.

Vervolgens is de klacht behandeld ter zitting van de Kamer van Toezicht op 30 maart 2009, alwaar klager en de notaris zijn verschenen.

2. De klacht

De notaris heeft de privacy van eiser geschonden door de naam en het adres van eiser in een (verzamel) akte ‘vestiging opstalrecht’ op te nemen.

3. De feiten

De notaris heeft een ‘akte vestiging opstalrecht’ verleden op 27 februari 2008. In deze akte zijn op verzoek van de gemeente [X], als comparant en opdrachtgever tot het opstellen van de akte, circa 250 grondeigenaren, onder wie klager, met hun naam en adres vermeld.

4. Het standpunt van klager

De notaris heeft de privacy van klager geschonden omdat alle in de akte genoemde personen kennis kunnen nemen van zijn daarin opgenomen privé gegevens. De notaris had niet zonder meer in mogen gaan op het verzoek van de gemeente om een verzamelakte op te stellen. De notaris heeft de door het gebruik van een verzamelakte beoogde kostenbesparing voor de gemeente zwaarder laten wegen dan de privacy van klager.

5. Het standpunt van de notaris

De gemeente [X] heeft uit kostenoverwegingen gekozen voor het laten opstellen en passeren van een verzamelakte. Artikel 40, tweede lid, van de Wet op het notaris ambt (Wna) verplicht de notaris om de personalia van de natuurlijke persoon in een akte op te nemen en op grond van artikel 49 van de Wna hebben partijen recht op afschrift van een akte. Bij mail van 16 oktober 2007 heeft hij aan alle betrokkenen, en dus ook aanklager, aangekondigd dat een afschrift van de akte zou worden toegezonden.

De notaris heeft er tenslotte op gewezen dat het Kadaster een openbaar register is, zodat een ieder die daarvoor belangstelling heeft door raadpleging van het kadaster van de bewuste privé-gegevens van klager kennis kan nemen.

6. De beoordeling

Tussen partijen is niet in discussie dat klager de privé-gegevens in kwestie vrijwillig heeft verstrekt met het (hem bekende) oogmerk van verwerking daarvan in de akte inzake de vestiging van een opstalrecht. Ook staat vast dat, zelfs als zou zijn gekozen voor een individuele akte voor klager, die gegevens via de wettelijke openbaarheid van de gegevens die in het Kadaster zijn opgenomen vervolgens voor iedere belangstellende opvraagbaar zijn. Rest de vraag of de notaris het belang van klager (en dat van de overige comparanten behoudens de gemeente) zo zwaar had moeten laten wegen dat hij hun in ieder geval elk de keuze had moeten bieden om desgewenst via een individuele akte aan de vestiging van het opstalrecht mee te werken. Gegeven de publieke toegankelijkheid van de in het Kadaster opgenomen gegevens, de aard van de transactie waaraan klager zijn onvoorwaardelijke medewerking had verleend en in aanmerking genomen de voorschriften in de artikelen 6, 7 en 8 van de Wet bescherming persoonsgegevens is de Kamer van oordeel dat de notaris klager vorenbedoelde keuze niet had behoeven te bieden.

Het bovenstaande leidt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is.

7. De beslissing

De Kamer van Toezicht:

- verklaart de klacht ongegrond.

Aldus beslist door de Kamer van Toezicht over de notarissen en kandidaat-notarissen in het arrondissement Zwolle, bestaande uit mrs. R.S. Croll, voorzitter, A.H. Canté, T.van Dijk, M.J.J. Procee-Geelhoed en W.R. Bruinink, leden, en door de voorzitter in het openbaar uitgesproken op 7 april 2009, in tegenwoordigheid van mr. G.A. Genee als secretaris.