1 De feiten.

1.1.

De Stichting heeft met [gedaagde] op 18 oktober 2008 een huurovereenkomst gesloten ter zake kantoorruimte in [gebouw] , gelegen te [plaats] aan het adres [adres] te [plaats] , ingaande per 1 oktober 2008.

1.2.

De tussen partijen bestaande huurovereenkomst is opgezegd door De Stichting bij brief van 6 januari 2009, zulks tegen de datum van 16 januari 2009. Die opzegging geschiedde

bkO

voorwaardelijk: 'tenzij voor vrijdag 16 januari 15.00 uur de volledige achterstand is ingelopen'.

1 .3. [A] heeft op 6 juni 2010 verklaard: "Gezien de sfeer, trage betaling en eigengereidheid heb ik op 6 januari het huurcontract opgezegd. De heer [B] kwam daarop naar boven om er over te praten, alles zou spoedig in orde komen, dan kwam er weer rust in de tent en over de achterstand van [bedrijf] hoefde ik mij niet druk te maken, want dat zouden zij overnemen."

2 De eis en het verweer.

2.1.

De Stichting vordert dat de kantonrechter bij vonnis, uitvoerbaar bij voorraad, voor recht verklaart dat [gedaagde] aansprakelijk is voor de betaling van de huurtermijnen tot 1 november 2009 en voor de overige schade, alsmede om [gedaagde] te veroordelen tegen behoorlijke kwijting aan de Stichting te betalen een bedrag groot € 39.454,88, althans een bedrag als de kantonrechter in goede justitie zal vermenen te behoren, binnen 8 dagen na betekening van het in dezen te wijzen vonnis te betalen, en voorts de wettelijke rente over het toe te wijzen bedrag vanaf althans de dag van het uitbrengen der dagvaarding alsmede tot het betalen der buitengerechtelijke kosten ad € 952,00 inclusief BTW en ten slotte tot veroordeling van [gedaagde] in de kosten van deze procedure.

[gedaagde] had, over de periode dat zij huurde en gebruik kon maken van het gehuurde, ter zake van huur € 36.000,-- moeten betalen. Er is slechts € 9.000,- betaald. De Stichting vordert derhalve bij deze tenminste het verschil ad € 27.000.- en de daarover verschuldigde rente en kosten.

2.2.

[gedaagde] voert verweer. Als eerste voert zij aan dat de huurovereenkomst reeds bij brief d.d. 6 januari 2009 door De Stichting als verhuurder door opzegging zou zijn beëindigd per 16 januari 2009. Volgens [gedaagde] zou er daarom sinds 16 januari 2009 geen huur verschuldigd meer zijn. Ook stelt zij dat er op dat moment geen huurachterstand was, en dat zij ook geen vergoeding voor voortgezet gebruik verschuldigd werd.

2.3.

De Stichting stelt daar echter tegenover dat de opzegging d.d. 6 januari 2009 voorwaardelijk was, dat er door [gedaagde] direct is geprotesteerd tegen deze opzegging en dat partijen toen in overleg overeengekomen zijn dat de opzegging werd ingetrokken. Daartoe was De Stichting bereid, omdat [gedaagde] weliswaar niet aan de gestelde voorwaarde van betaling kon voldoen, maar De Stichting er wel van overtuigde dat er alsnog - maar iets later - betaald zou gaan worden. De huurovereenkomst is toen dus niet opgezegd en beëindigd, maar later. Toen immers in maart 2009 bleek dat [gedaagde] nog steeds niet kon betalen, is alsnog de huurovereenkomst door opzegging bij brief d.d. 31 maart 2009 beëindigd per 1 oktober 2009.

3 Reconventionele eis.

3. 1.

[gedaagde] vordert om De Stichting in voorwaardelijke reconventie te veroordelen om tegen behoorlijk bewijs van kwijting aan [gedaagde] te betalen een bedrag van € 2.048,18, te

vermeerderen met de wettelijke rente ex artikel 6:119a BW te rekenen van 16 januari 2009 tot de dag der algehele voldoening.

Aangevoerd wordt het volgende. Indien en voor zover De Stichting zich zou verzetten tegen verrekening of verrekening anderszins niet mogelijk zou zijn, dan vordert [gedaagde] betaling van de waarde van de door toedoen van De Stichting verloren gegane inventaris.

Het niet retourneren van de betreffende zaken, althans het [gedaagde] niet in de gelegenheid stellen de betreffende zaken terug te nemen, is te kwalificeren als een onrechtmatige daad waardoor [gedaagde] schade heeft geleden tot een bedrag van de waarde van de inventaris.

3.2.

De Stichting voert aan dat de inventaris niet antiek was en zeker niet een waarde van tenminste € 10.000,- vertegenwoordigde. De waarde van tweedehands kantoormeubilair is nihil. Het gaat om een indertijd door " [bedrijf] BV" (een eerdere huurder) ter plekke in elkaar gezette tafel, enkele kunstlederen stoeltjes en een boekenkast langs de wand.

4 Het oordeel.

In conventie

4.1.

De kantonrechter is van oordeel dat de huurovereenkomst reeds bij brief d.d. 6 januari 2009 door De Stichting als verhuurder door opzegging is beëindigd per 16 januari 2009. Tussen partijen is in confesso dat de aan de opzegging verbonden voorwaarde niet is vervuld. Dat blijkt bovendien uit het standpunt van de Stichting ingenomen op blz 3, vierde alinea van de conclusie van repliek in conventie, dat de situatie zelfs zo was dat in maart 2009 bleek dat [gedaagde] nog steeds niet kon betalen (waarna volgens de stichting alsnog de huurovereenkomst door opzegging bij brief d.d. 31 maart 2009 zou zijn beëindigd per 1 oktober 2009). Dat, versterkt nog door de verklaring d.d. 6 juni 2011 van [A] namens de stichting en waar van enige intrekking niet blijkt, maakt de door de Stichting gestelde intrekking van de opzegging uiterst ongeloofwaardig. De intrekking is overigens niet althans in te algemene bewoordingen (blz. 6 repliek in conventie) te bewijzen aangeboden.

4.2.

Verder is voldoende tussen partijen komen vast te staan dat nog op 28 januari 2009 een bedrag van € 3000,- is betaald in het kader van de achterstand van de huurbetalingen, die op dat moment volgens de berekeningen van De Stichting € 12.817,71 bedroeg.

[gedaagde] heeft evenwel op 7 november 2008 en 4 december 2008 telkens € 3000,- voldaan en de maanden oktober en half januari niet betaald, zodat 1500,- te weinig is voldaan met de betaling van 28 januari 2009. Maar de borgsom ad € 6000,- is in dit geval van belang. Van enige niet-nakoming door [gedaagde] van een van haar verplichtingen uit de huurovereenkomst, waarvoor doorgaans een borgsom wordt gestort, is niet gebleken. [gedaagde] heeft dus per saldo te veel betaald.

Bijgevolg is er sinds 16 januari 2009 geen huur verschuldigd meer en is vanaf dat moment geen huurachterstand ontstaan.

De vordering wordt afgewezen en De Stichting wordt in de kosten veroordeeld.

In reconventie.

4.3.

Niet is voldaan aan de voorwaarde. De tegenvordering wordt derhalve buiten behandeling gelaten.

4.4.

De proceskosten in reconventie worden geheel gecompenseerd.

De beslissing

De kantonrechter:

In conventie:

wijst de vordering af;

veroordeelt [gedaagde] tot betaling van de proceskosten aan de zijde van De Stichting, tot de uitspraak van dit vonnis begroot op € 1.200,- aan salaris gemachtigde;

In reconventie:

laat de vordering buiten behandeling; compenseert de proceskosten geheel;

Dit vonnis is gewezen door mr. J.J.M. de Laat, kantonrechter, en is in aanwezigheid van de griffier in het openbaar uitgesproken op 4 januari 2012.