Ongewenstverklaring louter gebaseerd op Europees Aanhoudingsbevel
De rechtbank is van oordeel dat verweerder de ongewenstverklaring ten onrechte louter heeft gebaseerd op het EAB. Hoewel verweerder in beginsel mag afgaan op de gegevens van het EAB, heeft verweerder met de enkele verwijzing naar de - summiere - informatie uit het EAB in deze zaak niet kunnen volstaan. De rechtbank wijst in dit verband op de verstrekkende gevolgen van de ongewenstverklaring zodat eens te meer van belang is dat verweerder bij de besluitvorming de benodigde zorgvuldigheid in acht neemt. Nu eiser heeft aangevoerd dat iemand mogelijk ten onrechte gebruik heeft gemaakt van eisers identiteitsgegevens, dient op enigerlei wijze een vergelijking van identificerende gegevens (zoals pasfoto’s en/of vingerafdrukken) plaats te vinden. Niet is gesteld of gebleken dat verweerder in dat verband activiteiten heeft verricht. Verwezen wordt naar de uitspraak van 1 december 2004 (LJN: AR8703) van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State.