4. De beoordeling

in conventie 4.1.

[naam eiser 1] stelt dat hij met [naam gedaagde] op 9 januari 2019 een leenovereenkomst heeft gesloten, op grond waarvan [naam eiser 1] een bedrag van € 2.500,00 en twee bitcoins heeft geleend aan [naam gedaagde]. De € 2.500,00 en de bitcoins moesten conform de overeenkomst uiterlijk op 28 februari 2019 worden terugbetaald. [naam gedaagde] heeft slechts een bedrag van € 200,00 terugbetaald wat maakt dat [naam gedaagde] nog gehouden is om een restantbedrag van € 2.300,00 en de twee bitcoins terug te betalen. [naam eiser 1] heeft [naam gedaagde] op 2 april 2019 telefonisch gesproken. Tijdens dit gesprek heeft [naam gedaagde] meerdere malen duidelijk aangegeven dat hij het geleende geld en de bitcoins zal gaan terugbetalen, maar dit is tot op heden niet gebeurd.

4.2.

[naam gedaagde] betwist dat hij het geld en de bitcoins van [naam eiser 1] heeft geleend. [naam gedaagde] is niet bekend met de door [naam eiser 1] als productie 1 overgelegde overeenkomst en de handtekening die op de overeenkomst staat is niet zijn handtekening. [naam gedaagde] heeft een bedrag van € 2.500,00 van [naam eiser 1] betaald gekregen voor de werkzaamheden die [naam gedaagde] heeft verricht en de kosten die hij heeft gemaakt in verband met het onderhouden van het mining park van [naam eiser 1]. [naam gedaagde] heeft gedurende 1,5 maand reparaties aan het mining park verricht en daarna heeft hij nog 6 maanden het technische functioneren van het mining park verzorgd en technische en financiële adviezen verstrekt aan [naam eiser 1]. [naam gedaagde] heeft een bedrag van € 300,00 op verzoek van [naam eiser 1] terugbetaald, omdat [naam eiser 1] aangaf krap bij kas te zitten. [naam gedaagde] heeft nooit twee bitcoins van [naam eiser 1] ontvangen. Het wallet adres dat in de door [naam eiser 1] overgelegde overeenkomst staat genoemd is ook niet van [naam gedaagde].

4.3.

De rechtbank oordeelt als volgt. Van de door [naam eiser 1] gestelde gesprekken zijn geluidsopnames en transcripties daarvan (zie 2.5. en 2.6.) overgelegd. De geluidsopnames zijn tijdens de zitting afgespeeld en bij die gelegenheid is door [naam gedaagde] bevestigd dat op de geluidsopnames de stemmen van [naam eiser 1] en [naam gedaagde] te horen zijn. Aldus is ter zitting vastgesteld dat de door [naam eiser 1] gestelde gesprekken daadwerkelijk tussen partijen hebben plaatsgevonden op de wijze zoals in 2.5. en 2.6. vermeld.

4.4.

In het opgenomen telefoongesprek heeft [naam eiser 1] tegen [naam gedaagde] gezegd dat hij ([naam eiser 1]) € 2.500,00 en twee bitcoins aan [naam gedaagde] heeft geleend. In datzelfde gesprek heeft [naam gedaagde] dit niet weersproken, terwijl dit wel voor de hand had gelegen indien (zoals door [naam gedaagde] in deze procedure is gesteld) de betaling van € 2.500,00 zou hebben gezien op verrichte werkzaamheden voor het mining park van [naam eiser 1]. Integendeel, [naam gedaagde] heeft in het telefoongesprek desgevraagd geantwoord dat hij zou terugbetalen. Op basis hiervan wordt vastgesteld dat de € 2.500,00 en de twee bitcoins aan [naam gedaagde] zijn geleend en dat, anders dan door [naam gedaagde] is gesteld, de verrichte betaling van € 2.500,00 geen vergoeding betrof voor verrichte werkzaamheden ten behoeve van het mining park van [naam eiser 1]. Bij dit oordeel heeft ook meegewogen dat [naam gedaagde] geen stukken heeft overgelegd die zijn stelling met betrekking tot dit laatste punt ondersteunen.

4.5.

Nu op basis van de geluidsopname reeds wordt vastgesteld dat sprake is van een leenovereenkomst tussen partijen, kunnen de kwestie van de schriftelijke overeenkomst en de vraag of de daarop geplaatste handtekening al dan niet van [naam gedaagde] is, buiten beschouwing worden gelaten. Aan verdere bewijsvoering wordt niet toegekomen nu [naam gedaagde] geen uitleg heeft gegeven die afdoet aan de (niet in geschil zijnde) inhoud van de telefoongesprekken.

4.6.

[naam gedaagde] is dus gehouden tot terugbetaling van het geleende geld en de waarde van de bitcoins. Nu [naam eiser 1] niet heeft gereageerd op de stelling van [naam gedaagde] dat hij € 300,00 heeft terugbetaald (en niet de € 200,00 die [naam eiser 1] in de dagvaarding noemde), gaat de rechtbank ervan uit dat er nog een bedrag van € 2.300,00 (en de waarde van de bitcoins) open staat.

4.7.

[naam gedaagde] zal dus worden veroordeeld tot betaling van een bedrag van € 2.200,00 en de waarde van twee bitcoins, conform https://btcdirect.eu/nl-nl/bitcoin-koers, op 20 april 2022 om 10.00 uur (Nederlandse tijd). De gevorderde wettelijke rente over dit bedrag zal worden toegewezen vanaf 1 maart 2019 tot aan de dag van de voldoening nu dit niet door [naam gedaagde] is betwist.

4.8.

[naam eiser 1] maakt daarnaast aanspraak op de vergoeding van buitengerechtelijke incassokosten. De rechtbank stelt vast dat het Besluit vergoeding voor buitengerechtelijke incassokosten (hierna: het Besluit) van toepassing is nu het verzuim na 1 juli 2012 is ingetreden, en dat [naam eiser 1] voldoende heeft gesteld en onderbouwd dat buitengerechtelijke incassowerkzaamheden zijn verricht. Het gevorderde bedrag van € 1.137,40 aan buitengerechtelijke incassokosten komt overeen met het in het Besluit bepaalde tarief en zal worden toegewezen.

4.9.

Verder vordert [naam eiser 1] een bedrag van € 1.512,50 aan kosten voor juridische bijstand. Voor zover deze vordering ziet op kosten die in aanloop naar onderhavige procedure zouden zijn gemaakt, dan worden deze kosten geacht inbegrepen te zijn bij de hierboven besproken buitengerechtelijke incassokosten. Voor zover de kosten zien op tijdens onderhavige procedure verleende juridische bijstand, dan worden deze kosten geacht inbegrepen te zijn bij de vergoeding van de proceskosten (salaris advocaat) conform het liquidatietarief zoals hieronder is vermeld. Door [naam eiser 1] is ook niet onderbouwd waarom het bedrag van € 1.512,50 bovenop de standaard vergoedingen aan buitengerechtelijke incassokosten en/of proceskosten voor vergoeding in aanmerking zouden moeten komen. Deze vordering zal daarom worden afgewezen.

4.10.

[naam gedaagde] zal als de in conventie grotendeels in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [naam eiser 1] worden begroot op:

- dagvaarding € 108,22

- betaald griffierecht € 952,00

- salaris advocaat € 2.228,00 (2 punten × tarief € 1.114,00)

Totaal € 3.288,22

4.11.

De nakosten zullen worden toegewezen op de wijze zoals in de beslissing vermeld.

in reconventie

4.12.

[naam eiser 2] stelt dat partijen de afspraak hebben gemaakt dat [naam eiser 2] 50% van de opbrengsten van het mining park van [naam verweerder] zou krijgen vanwege de werkzaamheden die [naam eiser 2] in opdracht van [naam verweerder] heeft verricht. Deze afspraak is niet schriftelijk vastgelegd maar blijkt volgens [naam eiser 2] wel uit de e-mail van [naam verweerder] van 26 december 2017, waarin [naam verweerder] schrijft dat de afspraak in een overeenkomst dient te worden vastgelegd. De werkzaamheden die [naam eiser 2] heeft verricht bestonden uit het doen van reparaties aan het mining park, de verzorging van het technische functioneren van het mining park en het verstrekken van technische en financiële adviezen, aldus [naam eiser 2].

4.13.

[naam verweerder] betwist dat een dergelijke afspraak is gemaakt. Wel hebben partijen gesproken over het opstarten van een gezamenlijk project (de huur van een bedrijfsruimte voor het minen van bitcoins) en de daarvoor vereiste investering. Dit idee is echter niet van de grond gekomen en er is dus ook geen overeenkomst tot stand gekomen. Daarnaast betwist [naam verweerder] dat [naam eiser 2] (reparatie)werkzaamheden ten behoeve van zijn mining park heeft verricht en dat [naam eiser 2] technische of financiële adviezen aan [naam verweerder] heeft verstrekt.

4.14.

De rechtbank oordeelt als volgt. Gelet op de gemotiveerde betwisting had het op de weg van [naam eiser 2] gelegen om zijn stelling nader te onderbouwen. In de e-mail van 26 december 2017 (zie 2.2.) wordt door [naam verweerder] gesproken over het huren van een bedrijfsruimte, het investeren van € 300.000,00 de man, het opstellen van een contract en een ‘50/50 agreement’. Uit de email volgt echter niet zozeer dat partijen hierover al concrete en definitieve afspraken hadden gemaakt, maar veeleer dat de gesprekken over een zakelijke samenwerking zich nog in een verkennende fase bevonden. Door [naam eiser 2] zijn verder geen voldoende concrete feiten en/of omstandigheden gesteld waaruit kan worden afgeleid dat aan hetgeen in de e-mail wordt gesproken daadwerkelijk gevolg is gegeven en partijen dienaangaande tot een definitieve overeenkomst zijn gekomen. Daar komt nog bij (1) dat in de e-mail überhaupt niet gesproken wordt over door [naam eiser 2] te verrichten werkzaamheden en (2) dat in die email ook wordt gesproken over een initiële investering door beide partijen en [naam eiser 2] niet stelt dat zij die investering ook daadwerkelijk hebben gedaan.

4.15.

Gelet op het voorgaande is de door [naam eiser 2] gestelde afspraak met betrekking tot de verdeling van de opbrengsten van het mining park niet komen vast te staan. Aan bewijsvoering wordt niet toegekomen omdat [naam eiser 2] niet heeft voldaan aan zijn stelplicht. De primaire vordering zal daarom worden afgewezen. Ook de subsidiaire vordering tot betaling van een redelijk loon zal worden afgewezen, nu [naam eiser 2] zijn (door [naam verweerder] gemotiveerd betwiste) stelling dat hij werkzaamheden in opdracht van [naam verweerder] heeft verricht, niet althans onvoldoende heeft onderbouwd. Ook hier wordt niet aan bewijsvoering toegekomen.

4.16.

[naam eiser 2] vordert daarnaast een schadevergoeding wegens onrechtmatig handelen van [naam verweerder]. [naam eiser 2] stelt dat [naam verweerder] hardware van [naam eiser 2] uit zijn garage heeft weggenomen en zich de hardware heeft toegeëigend. De hardware bestond uit een voorraad moederboorden, processors, een rack en drie miners. De waarde van de hardware was aanvankelijk € 25.000,00 maar is door verloop van tijd sterk verminderd, aldus [naam eiser 2].

4.17.

[naam verweerder] betwist dat hij onrechtmatig heeft gehandeld. [naam verweerder] heeft op verzoek van [naam eiser 2] de hardware bij een kennis van hem opgehaald. In de telefoongespreken heeft [naam eiser 2] aangegeven dat de hardware dient als zekerheid voor de terugbetaling van de lening, maar [naam verweerder] wil(de) de hardware niet houden. [naam eiser 2] kon (en kan nog altijd) de hardware komen ophalen bij [naam verweerder]. Overigens is de hardware volgens [naam verweerder] hooguit € 500,00 waard.

4.18.

De rechtbank oordeelt als volgt. [naam eiser 2] stelt dat [naam verweerder] zich de hardware heeft toegeëigend, maar dit is door [naam verweerder] betwist. Vaststaat in ieder geval dat [naam verweerder] tijdens het hiervoor onder 2.5. bedoelde telefoongesprek tegen [naam eiser 2] heeft gezegd dat hij de hardware niet wil hebben. Bij deze stand van zaken valt zonder nadere onderbouwing, die [naam eiser 2] niet heeft gegeven, niet in te zien dat [naam verweerder] jegens [naam eiser 2] onrechtmatig heeft gehandeld. De vordering zal daarom als onvoldoende onderbouwd worden afgewezen.

4.19.

In reconventie zal [naam eiser 2] eveneens als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten. Deze kosten worden aan de zijde van [naam verweerder] begroot op € 1.114,00 (2 punten × factor 0,5 × tarief € 1.114,00).