3 De beoordeling

Het verzoek tot intrekking van de surseance

Voor beantwoording van de vraag of de voorlopige surseance moet worden ingetrokken, dient de rechtbank te beoordelen of de staat van de boedel zodanig is dat handhaving van de surseance niet langer wenselijk is en of het vooruitzicht, dat de schuldenaar na verloop van tijd zijn schuldeisers zal kunnen bevredigen, niet (langer) blijkt te bestaan. Bezien moet worden of het - gelet op de belangen van die schuldeisers en in aanmerking genomen dat het faillissement ‘de normale vorm van liquidatie van insolvente boedels is’ - verantwoord is om de ‘abnormale toestand’ van surseance van betaling te laten voortduren (vgl. Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 29 januari 2015, ECLI:NL:GHARL:2015:574). De rechtbank is van oordeel dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord. Hiertoe is het navolgende redengevend.

Uit hetgeen door beide partijen in hun processtukken is gesteld en ter zitting is verklaard, komt een beeld naar voren van een surseance die eigenlijk nooit gestart is. Een en ander wordt ondersteund door de overgelegde correspondentie tussen partijen. Na het verlenen van de surseance op 23 juli 2024 heeft op 25 juli 2024 een gesprek plaatsgehad tussen de bewindvoerder en de heren [bestuurder] en [naam 2] . Omdat de bewindvoerder in een surseance fris in de onderneming komt, moet hij zich op korte termijn een beeld vormen van de problematiek, de kansen en mogelijkheden en de te nemen stappen. In dit kader heeft de bewindvoerder naar aanleiding van het gesprek een aantal knelpunten gesignaleerd, met name waar het ging om betaling van de lopende verplichtingen en het gebrek aan sturing binnen het bedrijf. De rechtbank overweegt dat de bewindvoerder daarom terecht een aantal eisen heeft gesteld waaraan Taxi Troost en de Boer moest voldoen. Zo diende het achterstallige loon over de maand juni uiterlijk 26 juli 2024 en het achterstallige loon over de maand juli uiterlijk 30 juli 2024 aan het personeel te zijn betaald. Ook diende op korte termijn een sluitende liquiditeitsprognose opgemaakt te worden en wilde de bewindvoerder een bewijs van dekking van de verzekeringen zien.

[naam 2] is, namens Taxi Troost en De Boer , met deze eisen aan de slag gegaan. Hoewel [naam 2] , zo overweegt de rechtbank, zeker verweten kan worden dat hij hierbij te zelfstandig heeft gehandeld en de bewindvoerder niet op de hoogte heeft gehouden van zijn vorderingen, is ter zitting gebleken, en dit is onvoldoende betwist door de bewindvoerder, dat aan het merendeel van de eisen is voldaan. Ter zitting heeft [naam 2] verklaard dat de achterstallige lonen over de maand juni op 26 juli 2024 zijn betaald. De lonen voor de maand juli zijn op 31 juli 2024 betaald, waar de bewindvoerder als uiterste datum 30 juli 2024 had gegeven. Daarnaast zijn de vaste lasten als huur en het pensioenfonds eveneens betaald en geven de verzekeringen dekking tot 1 september 2024.

Waar [naam 2] verweten kan worden dat hij niet reactief richting de bewindvoerder heeft gehandeld, kan de bewindvoerder naar het oordeel van de rechtbank verweten worden dat hij zich te rigide richting Taxi Troost en De Boer heeft opgesteld waar het zijn taak als bewindvoerder aangaat. Uit de overgelegde stukken blijkt dat de bewindvoerder Taxi Troost en De Boer weinig ruimte heeft geboden om binnen de door hem gestelde grenzen te bewegen. Toen de bewindvoerder in zijn optiek de door hem gestelde eisen niet afdoende door Taxi Troost en De Boer ingewilligd zag worden en [naam 2] op eigen initiatief leek te handelen, heeft de bewindvoerder vrijwel direct een verzoek tot intrekking van de voorlopige surseance bij deze rechtbank ingediend. Het gevolg van dit alles is dat de surseance eigenlijk niet van de grond is gekomen. De staat van de boedel als bedoeld in artikel 242 lid 1 sub 5 Fw kan, naar het oordeel van de rechtbank, daarom niet worden vastgesteld. Naar het oordeel van de rechtbank is de situatie op dit moment dan ook niet zodanig anders dan op het moment waarop de surseance werd verleend in die zin dat het nu in het belang van de schuldeisers is dat de surseance wordt ingetrokken. Het verzoek van de bewindvoerder kan dan ook op deze grond niet worden toegewezen.

Voor zover de bewindvoerder heeft gesteld dat Taxi Troost en De Boer zonder medewerking van de bewindvoerder beheers-of beschikkingsdaden heeft verricht, gaat de rechtbank daaraan voorbij. Ten aanzien van betaling van de salarissen voor juni en juli 2024 heeft de bewindvoerder tijdens het gesprek van 25 juli 2024 duidelijk gemaakt dat uitbetaling van de lonen één van zijn eisen was. Ter zitting heeft de bewindvoerder verklaard dat het in eerste instantie de bedoeling was dat deze betalingen vanuit de holding plaats zouden vinden. In dat kader was zijn medewerking op grond van artikel 228 Fw niet noodzakelijk. Toen hem nadien is gebleken dat de lonen vanaf de bankrekening van Taxi Troost en De Boer waren uitbetaald, heeft hij geconcludeerd dat alsdan hem wel om toestemming gevraagd had moeten worden. De rechtbank overweegt dat, nu betaling van de lonen een door de bewindvoerder gestelde eis was, het ervoor gehouden moet worden dat hij bij een verzoek daartoe, aan uitbetaling zijn medewerking had verleend. Ten aanzien van de andere, door de bewindvoerder gestelde betalingen, is de rechtbank van oordeel dat Taxi Troost en De Boer voldoende gemotiveerd heeft aangevoerd dat de gelden daarvoor ter beschikking waren gesteld door de holding en dat geen sprake is geweest van selectieve betaling of benadeling van schuldeisers.

Concluderend komt de rechtbank tot het oordeel dat het verzoek van de bewindvoerder strekkende tot intrekking van de surseance moet worden afgewezen.

Het verzoek tot ontslag van de bewindvoerder

De rechtbank overweegt over de taak van de bewindvoerder in een surseance het volgende. Hoewel de taak van een bewindvoerder in een surseance in de wet niet is uitgewerkt, kan hierover wel het volgende worden opgemerkt. Ingevolge artikel 215 lid 2 Fw benoemt de rechtbank bij een voorlopige verlening van de surseance een of meer bewindvoerders, om met de schuldenaar het beheer over diens zaken te voeren. Ingevolge de Recofa-richtlijnen kan de rechtbank besluiten om een bewindvoerder niet meer aan te stellen onder meer omdat hij niet constructief is in de samenwerking met andere bewindvoerders, ketenpartners of sursiet (versie 1 januari 2023). Ook uit de literatuur volgt dat een bewindvoerder de plicht heeft om met een debiteur samen te werken; zij zijn een “twee-eenheid”, de één kan niet handelen zonder de ander, maar gezamenlijk handelen kan gefrustreerd worden doordat een van de twee geen medewerking verleent (vgl. Wessels Insolventierecht VIII 2021-8118, 08. Surseance van betaling, 8123 Samenwerking).

Naar het oordeel van de rechtbank moet uit hetgeen is overwogen over het verzoek tot intrekking van de surseance geconcludeerd worden dat - voor zover al van een samenwerking tussen de bewindvoerder en Taxi Troost en De Boer kan worden gesproken - sprake is van een dermate slechte dynamiek tussen de bewindvoerder en sursiet dat er geen basis is waarop een succesvolle surseance gegrond kan worden. De rechtbank heeft gezien hetgeen naar voren is gebracht, geen vertrouwen dat een vruchtbare samenwerking tussen de bewindvoerder en Taxi Troost en De Boer alsnog tot stand zal komen, dit ook omdat ter zitting bleek dat de bewindvoerder niet bereid was om alsnog met Taxi Troost en De Boer om tafel te gaan om de boel vlot te trekken.

De rechtbank merkt in dit kader voor de goede orde op dat deze beoordeling niet wordt ingegeven door de, in deze procedure, geschetste voorgeschiedenis tussen [naam 2] , mr. Cnossen en de bewindvoerder, maar door het gegeven dat Taxi Troost en De Boer een eerlijke kans moet krijgen om orde op zaken te stellen en de verleende surseance tot een succes te maken, waarbij zij geenszins het risico mág lopen dat zij deze kans misloopt doordat de partijen die daarbij betrokken zijn zich jegens elkaar mogelijk niet onbevooroordeeld kunnen opstellen.

De rechtbank zal daarom het verzoek van Taxi Troost en De Boer toewijzen en de bewindvoerder ontslaan onder benoeming van een andere bewindvoerder. Over het salaris van de bewindvoerder zal bij afzonderlijke beschikking worden beslist.

Een en ander leidt tot de volgende beslissing.