5 De beoordeling

Stelplicht

De kantonrechter stelt voorop dat het aan [eiseres] is om de stellingen waarop haar vordering berust te concretiseren en te onderbouwen. De dagvaarding van [eiseres] is zeer summier. Aan de dagvaarding zijn 397 pagina’s aan producties gehecht. Uit vaste jurisprudentie volgt dat producties kunnen dienen ter ondersteuning van stellingen, maar niet ter vervanging daarvan. [eiseres] dient als eiseres haar vorderingen te gronden op heldere en toetsbare stellingen en deze te onderbouwen met producties, waarvan zij begrijpelijk moet aangeven welke delen daarvan relevant zijn. Partijen hebben ten aanzien van producties een wegwijsplicht. De kantonrechter heeft ter zitting om een toelichting van de stellingen en de producties verzocht. Die is ten dele gegeven, waarmee het gebrek in de stelplicht van [eiseres] in die mate is hersteld dat de vordering niet op deze grond zal worden afgewezen.

Toelaatbaarheid vordering – Baijingsleer

De volgende vraag die beantwoord moet worden is of er in dit geval ruimte bestaat om naast de toegekende billijke vergoeding in de ontbindingsprocedure nog afzonderlijk een (aanvullende) vergoeding te vorderen. De kantonrechter is van oordeel dat deze vraag in de voorliggende zaak in het beginsel ontkennend moet worden beantwoord. Daarover wordt als volgt overwogen.

Uit de Baijingsleer volgt dat de vraag of de mogelijkheid bestaat afzonderlijk een vergoeding te vorderen naast een toegekende billijke vergoeding wordt beantwoord aan de hand van verschillende criteria, waaronder de feitelijke grondslag waarop de vordering is gebaseerd en de mate waarin de feiten en omstandigheden wel, of juist niet zijn meegewogen in de beslissing. Het uitgangspunt is dat, naast de toekenning van een billijke vergoeding, grond kan bestaan voor toekenning van een schadevergoeding op grond van artikel 7:611 BW en /of artikel 6:162 BW en /of artikel 7:658 BW en /of de redelijkheid en billijkheid, als de gestelde normschending en de daaruit voortvloeiende schade losstaat van het handelen of nalaten van de werkgever dat heeft geleid tot de ontbinding van de arbeidsovereenkomst en losstaat van de gevolgen van het ontslag als zodanig.

EPT voert aan dat de Baijingsleer aan de vordering van [eiseres] tot aanvullende schadevergoeding in de weg staat, omdat [eiseres] aan de voorliggende vordering tot schadevergoeding hetzelfde feitencomplex ten grondslag legt als [eiseres] heeft gedaan in de ontbindingsprocedure waarin de billijke vergoeding is toegekend. Het vermeend schadeveroorzakend handelen van EPT is volgens ETP dus al in de ontbindingsprocedure aan de orde geweest en beoordeeld.

Volgens [eiseres] staat de Baijingsleer niet aan toekenning van een aanvullende schadevergoeding in de weg. De gemachtigde van [eiseres] heeft desgevraagd op de zitting meerdere keren uitdrukkelijk bevestigd dat de feiten en omstandigheden die in de beschikking van 4 maart 2020 tot de kwalificatie van ernstig verwijtbaar handelen hebben geleid, dezelfde feiten en omstandigheden zijn die de grondslagen van de huidige vordering inkleuren. [eiseres] heeft echter doen stellen dat de kantonrechter er bij de beoordeling van de billijke vergoeding vanuit is gegaan dat de psychische klachten van [eiseres] op een relatief korte termijn zouden eindigen nadat het dienstverband zou zijn beëindigd. Deze inschatting blijkt achteraf onjuist te zijn. [eiseres] ondervindt blijvend letsel door het ernstig verwijtbaar handelen van EPT als werkgever. Dit is een nieuw, dan wel een door de kantonrechter onjuist geïnterpreteerd feit, op grond waarvan de onderhavige vordering toelaatbaar is, aldus [eiseres].

Gelet op de stellingen van [eiseres] ter zitting legt zij aan haar vordering tot aanvullende schadevergoeding dezelfde feiten en omstandigheden ten grondslag die in de ontbindingsprocedure al zijn beoordeeld en waarvoor aan haar een billijke vergoeding is toegekend. [eiseres] betoogt in deze procedure slechts dat de veranderde prognose van de psychische klachten heeft geleid tot een hogere schade en dat de billijke vergoeding op een te laag bedrag is begroot, omdat bij de begroting geen rekening is gehouden met deze prognose. Deze nieuwe prognose ziet echter niet op het ernstig verwijtbaar handelen van ETP dat tot toekenning van de billijke vergoeding heeft geleid. Het gaat immers nog steeds om hetzelfde schadeveroorzakend handelen als waarover in de ontbindingsprocedure al is geoordeeld. Dat betekent behoudens hetgeen hierna wordt overwogen (5.7. e.v.) dat de Baijingsleer in dit geval aan ontvankelijkheid c.q. toewijzing van de vordering in de weg staat. Als [eiseres] de billijke vergoeding te laag vond, had zij haar ontbindingsverzoek kunnen intrekken of in hoger beroep kunnen gaan tegen de ontbindingsbeschikking.

[eiseres] heeft in de ontbindingsprocedure echter expliciet een voorbehoud

gemaakt voor de schadecomposten a) medische kosten, b) huishoudelijke hulp en c) persoonlijke verzorging (zie onder 2.6). De kantonrechter heeft deze schadecomponenten in de ontbindingsprocedure dan ook buiten beschouwing gelaten bij het begroten van de billijke vergoeding. Hoewel [eiseres] in de onderhavige dagvaarding heeft gesteld dat de door haar geleden schade bestaat uit (I) smartengeld, (II) verlies arbeidsvermogen, (III) huishoudelijke hulp, (IV) persoonlijke verzorging, (V) medische kosten, (VI) reiskosten en (VII) kosten rechtsbijstand, vordert zij gelet op het petitum in deze procedure alleen de vergoeding van smartengeld, verlies arbeidsvermogen en medische kosten.

Het voorgaande betekent dat uitsluitend de medische kosten voor vergoeding in aanmerking zouden kunnen komen. Daarvoor is (onder meer) noodzakelijk dat het causaal verband tussen de gedragingen van EPT en de schade voldoende aannemelijk is. De kantonrechter oordeelt dat dit verband onvoldoende is vast komen te staan. Dit wordt als volgt toegelicht.

Causaal verband

[eiseres] stelt dat zij als gevolg van het handelen van EPT ruim 10-15 jaar

psychische klachten kan ervaren, waardoor zij in meer of mindere mate ernstig kan worden beperkt in haar functioneren in het algemeen dagelijks leven en mogelijkheden om aan het werk te gaan. EPT betwist het causaal verband tussen de door [eiseres] gestelde klachten en het handelen van EPT als werkgever. Zij heeft daartoe onder meer onbetwist aangevoerd dat psychische klachten veelal een multicausaal karakter hebben.

De kantonrechter begrijpt, mede uit het verweer van EPT, dat [eiseres] het causale verband heeft willen onderbouwen door de e-mails van de psycholoog (zie 2.7 en 2.8). De kantonrechter volgt [eiseres] hierin om meerdere redenen niet. Uit deze verklaringen valt niet af te leiden dat de psychische klachten van [eiseres] (uitsluitend) zijn veroorzaakt door het handelen door EPT, en niet (mede) hun oorzaak hebben in privéomstandigheden. De psycholoog schrijft in zijn e-mail van 7 december 2020 weliswaar dat de overgang van een ‘matige depressie’ naar een ‘chronische depressie’ veroorzaakt is door ‘ernstig verwijtbaar handelen’ door de werkgever, maar deze verklaring berust op mededelingen van [eiseres] zelf (en behelst overigens een juridische kwalificatie). Een objectief onafhankelijk onderzoek naar de mate waarin het handelen van EPT heeft kunnen bijdragen aan het ontstaan, dan wel in stand houden en/of verergeren van de psychische klachten van [eiseres], ontbreekt. Het causaal verband tussen de door [eiseres] gestelde medische kosten en het handelen van EPT is daarom onvoldoende aannemelijk geworden.

De conclusie is dat de kantonrechter de vordering van [eiseres] zal afwijzen.

De proceskosten komen voor rekening van [eiseres], omdat zij ongelijk krijgt.

Ook de nakosten komen voor rekening van [eiseres], voor zover deze kosten daadwerkelijk door EPT worden gemaakt. De gevorderde rente is toewijsbaar met ingang van de datum gelegen 14 dagen na betekening van dit vonnis.