Het verloop van de procedure

De gemachtigde van de betrokkene heeft hoger beroep ingesteld tegen de beslissing van de kantonrechter. Er is gevraagd om een proceskostenvergoeding.

De advocaat-generaal heeft een verweerschrift ingediend.

De gemachtigde van de betrokkene heeft de gelegenheid gekregen het beroep schriftelijk nader toe te lichten. Van die gelegenheid is geen gebruik gemaakt.

De beoordeling

1. De kantonrechter heeft het beroep tegen de beslissing van de officier van justitie niet-ontvankelijk verklaard, omdat de gemachtigde van de betrokkene geen nadere beroepsgronden heeft ingediend nadat hij hiertoe in de gelegenheid is gesteld.

2. De gemachtigde stelt dat de kantonrechter het beroep ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard. De gemachtigde voert hiertoe aan dat het beroepschrift per e-mailbericht d.d. 27 april 2023 naar de rechtbank is verstuurd. Ter onderbouwing heeft de gemachtigde dit e-mailbericht met als bijlage het beroepschrift alsmede een schermafbeelding van een digitale map waarbij de documentnaam van het kantonberoep en de datum waarop dit bestand is gewijzigd zichtbaar is, bijgevoegd. De gemachtigde verzoekt het hof om de zaak terug te wijzen naar de kantonrechter.

3. Het hof stelt vast dat zich in het dossier een brief d.d. 19 april 2023 bevindt waarin de griffier van de rechtbank de gemachtigde verzoekt om binnen twee weken na dagtekening van deze brief de gronden aan te vullen in de onderhavige zaak. Hoewel het door de gemachtigde overgelegde e-mailbericht met het beroepschrift bij de kantonrechter als bijlage zich niet in het dossier bevindt, acht het hof het op grond van de door de gemachtigde overgelegde stukken aannemelijk dat de gemachtigde tijdig nadere gronden in de procedure bij de kantonrechter heeft ingediend.

4. Gelet op het voorgaande zal het hof de beslissing van de kantonrechter vernietigen. Artikel 20d, tweede lid, van de Wahv biedt geen ruimte voor terugwijzing van de zaak. Het hof zal derhalve doen hetgeen de kantonrechter zou behoren te doen. Het beroep tegen de beslissing van de officier van justitie ligt thans ter beoordeling aan het hof voor.

5. De officier van justitie heeft het beroep tegen de inleidende beschikking ongegrond verklaard. Aan de betrokkene is bij die beschikking een sanctie opgelegd van € 435,- voor: “39 km per uur harder rijden dan mag op een autosnelweg buiten de bebouwde kom (verkeersbord A1)”. Deze gedraging zou zijn verricht op 30 oktober 2021 om 16.50 uur op de Rijksweg A28 in Tynaarlo met het voertuig met het kenteken [kenteken] .

6. De gemachtigde brengt naar voren dat de betrokkene de deugdelijkheid van de snelheidsmeting in twijfel trekt. De gemachtigde voert in dit verband aan dat de ambtenaar het in deze zaak heeft over een “geschatte” snelheid. De Instructie snelheidsoverschrijdingen en snelheidsbegrenzers biedt geen ruimte om de snelheid te schatten. Aan de boordsnelheidsmeting dient een objectieve meting ten grondslag te liggen. De werkelijke snelheid moet worden vastgesteld. Uit de beschikbare gegevens volgt verder niet dat de ambtenaar voor het bepalen van de afstand gebruik heeft gemaakt van bijvoorbeeld hectometerpaaltjes en reflectoren. Het is derhalve niet duidelijk wat de tussenafstand is geweest. Het berekenen van de werkelijke snelheid op basis van de kalibratietabel en de wettelijke correctie is niet mogelijk met een geschatte snelheid. De gereden snelheid kan niet worden vastgesteld, aldus de gemachtigde.

7. De gegevens waarop de ambtenaar zich bij de oplegging van de sanctie heeft gebaseerd, zijn opgenomen in het zaakoverzicht. Dit zaakoverzicht bevat de informatie die in de inleidende beschikking is vermeld en daarnaast onder meer de volgende gegevens:

“De werkelijke snelheid stelde ik vast m.b.v. de gekalibreerde boordsnelheidsmeter van het dienstvoertuig, door met een constante snelheid te blijven rijden. Ik zag dat de afstand tussen het dienstvoertuig en het voertuig dat van achteren naderde, merkbaar kleiner werd.

Afgelezen snelheid boordsnelheidsmeter: 150.

Snelheid volgens kalibratietabel: 144.

Werkelijke (gecorrigeerde) snelheid: 139.

Toegestane snelheid: 100.

Overschrijding met: 39.

Geschatte snelheid verdachte (het hof leest: bestuurder): 160.

Meetafstand: 800,00 m. (…)

Opmerkingen ambtenaar 1: Ik, verbalisant, zag betrokken voertuig naderen met een hogere snelheid dan mijn eigen snelheid. Ik zag namelijk dat de onderlinge tussenafstand kleiner werd. Vervolgens zag ik dat ik werd ingehaald door betrokken voertuig. Ik zag dat mijn boordsnelheidsmeter 150 km/h aangaf. (…)

Aan betrokkene is de cautie verleend. (…)

Verklaring betrokkene: Ik was te laat.”

8. Voorts bevindt zich in het dossier de kalibratietabel van het betreffende dienstvoertuig. Hierin is onder meer vermeld dat bij een op de kilometerteller afgelezen snelheid van 150 kilometer per uur een gecorrigeerde snelheid hoort van 144 kilometer per uur.

9. De advocaat-generaal heeft een proces-verbaal van bevindingen d.d. 30 januari 2024 overgelegd. Hierin verklaart de ambtenaar:

“Ik, verbalisant (…), reed op het bewuste moment in een onopvallend dienstvoertuig (…) over de autosnelweg A28 (…). Op dat moment gold er op de genoemde locatie een maximum toegestane snelheid van 100 km/h.

Ik, verbalisant (…), zag in de spiegels van het dienstvoertuig een voertuig, naar later bleek bestuurd door betrokkene, met hogere snelheid naderen dan dat ikzelf op dat moment reed. Ik las een snelheid af van 150 km/h op de geijkte boordsnelheidsmeter van het dienstvoertuig. Ik zag dat de onderlinge tussenafstand tussen mij en betrokkene kleiner werd. Daar betrokkene mij achterop kwam, hield dat in dat de snelheid van betrokkene hoger was dan mijn snelheid. Met zekerheid kon ik zeggen dat betrokkene ten minste 150 km/h reed, afgelezen op de geijkte boordsnelheidsmeter. Zeer waarschijnlijk reed betrokkene nog harder dan dit, waarop de snelheid werd geschat op 160 km/h. Deze geschatte snelheid werd opgenomen in het proces-verbaal, maar was niet de door mij gemeten snelheid waarvoor werd geverbaliseerd.

Ik, verbalisant (…), voerde de snelheidsmeting uit terwijl betrokkene nog achter mij reed. Ik mat de snelheid gedurende 800 meter en las daarbij de snelheid van de geijkte boordsnelheidsmeter af op 150 km/h. Gecorrigeerd volgens ijktabel was dat een snelheid van 144 km/h en na wettelijke correctie bleef er een snelheid over van 139 km/h. Dit hield een overschrijding in van 39 km/h na correctie. Voor deze overschrijding werd proces-verbaal opgemaakt.

Zoals al gesteld zag ik, verbalisant (…), betrokken voertuig in mijn spiegels van achteren naderen met een hogere snelheid. Ik kon duidelijk zien dat de onderlinge tussenafstand kleiner werd, waarna ik werd gepasseerd door betrokken voertuig. De onderlinge tussenafstand is hiermee niet van belang, aangezien betrokkene met een hogere snelheid reed dan ikzelf en waarvoor hij werd geverbaliseerd.”

10. Uit de gegevens in het zaakoverzicht en de in voornoemd proces-verbaal opgenomen verklaring van de ambtenaar blijkt dat de ambtenaar met behulp van de gekalibreerde boordsnelheidsmeter van het dienstvoertuig de desbetreffende snelheidsmeting heeft uitgevoerd toen de betrokkene als bestuurder van het betrokken voertuig achter het dienstvoertuig reed. De ambtenaar heeft de snelheid gedurende 800 meter gemeten en las daarbij de snelheid van de geijkte boordsnelheidsmeter af op 150 kilometer per uur. Die snelheid was gecorrigeerd volgens de kalibratietabel een snelheid van 144 kilometer per uur. Na toepassing van de wettelijke correctie werd een snelheid van 139 kilometer per uur geconstateerd. De ambtenaar heeft voorts verklaard dat de onderlinge tussenafstand kleiner werd en de betrokkene het dienstvoertuig passeerde. Volgens de ambtenaar reed de betrokkene zeer waarschijnlijk harder dan 150 kilometer per uur. De ambtenaar heeft die snelheid geschat op 160 kilometer per uur, maar de opgelegde sanctie is niet gebaseerd op die schatting. Naar het oordeel van het hof heeft de gemachtigde ten onrechte de in het zaakoverzicht vermelde geschatte snelheid van 160 kilometer per uur als uitgangspunt genomen en hieraan de foutieve conclusie verbonden dat de vaststelling van de snelheid is gebaseerd op een schatting van de ambtenaar.

11. In de ten tijde van de gedraging geldende Instructie snelheidsoverschrijdingen en snelheidsbegrenzers is opgenomen dat een proces-verbaal waarin sprake is van een snelheidsmeting met behulp van een gekalibreerde snelheidsmeter in een dienstvoertuig de afstand tussen het gemeten voertuig en het meetvoertuig dient te bevatten, met de vaststelling dat die onderlinge afstand tijdens het meten van de snelheid gelijk dan wel nagenoeg gelijk bleef dan wel het gemeten voertuig uitliep op het dienstmotorvoertuig. Uit dit voorschrift volgt dat melding moeten worden gemaakt van de tussenafstand tot het gevolgde voertuig. Dit voorschrift bepaalt evenwel niet dat uitsluitend de snelheid van gevolgde voertuigen kan worden gemeten dan wel verzet zich niet tegen het verrichten van een meting ten aanzien van een achteropkomend voertuig zoals in het onderhavige geval. In een dergelijk geval als in casu is, nu feitelijk de tussenafstand tussen het gemeten en het metende voertuig kleiner werd door de hogere snelheid van het gemeten voertuig, het niet mogelijk om melding te maken van een (gelijkblijvende) tussenafstand. Het hof ziet in hetgeen de gemachtigde heeft aangevoerd geen aanleiding om te twijfelen aan de deugdelijkheid van de uitgevoerde snelheidsmeting. Dat de gedraging is verricht, kan genoegzaam worden vastgesteld.

12. Nu de aangevoerde grond niet slaagt, zal het hof het beroep tegen de beslissing van de officier van justitie ongegrond verklaren en het verzoek om een proceskostenvergoeding afwijzen.