Onderzoek van de zaak

Dit arrest is gewezen naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in hoger beroep van 10 juli 2024 en, overeenkomstig het bepaalde bij artikel 422, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering, naar aanleiding van het onderzoek ter terechtzitting in eerste aanleg.

De verdachte heeft hoger beroep ingesteld tegen voormeld vonnis.

Het hof heeft kennisgenomen van de vordering van de advocaat-generaal.

Omvang van het hoger beroep ten aanzien van feit 1

Het hof ziet de tenlastelegging van dit feit als een impliciet cumulatieve, in die zin dat de diverse momenten waarop de verdachte samen met anderen, kort gezegd, gehandeld zou hebben in verdovende middelen tezamen in één feit zijn tenlastegelegd.

De verdachte is door de rechtbank vrijgesproken van het handelen in verdovende middelen in de periode van 1 juni 2017 tot 20 april 2018.

Het hoger beroep is door de verdachte onbeperkt ingesteld en is daarmee mede gericht tegen de in eerste aanleg gegeven beslissingen tot vrijspraak. Gelet op hetgeen is bepaald in artikel 404, vijfde lid, van het Wetboek van Strafvordering staat voor de verdachte tegen deze beslissingen geen hoger beroep open. Het hof zal de verdachte dus niet-ontvankelijk verklaren in het ingestelde hoger beroep, voor zover dat is gericht tegen de hiervoor genoemde vrijspraak van het handelen in verdovende middelen in de periode van 1 juni 2017 tot 20 april 2018.

Dit betekent dat – wat betreft feit 1 – in hoger beroep alleen de periode van 20 april 2018 tot 10 september 2018 inhoudelijk nog aan de orde is. Wat de advocaat-generaal heeft aangevoerd met betrekking tot de periode van 1 juni 2017 tot 20 april 2018 behoeft daarom geen verdere bespreking.

Vonnis waarvan beroep

Het hof verenigt zich met het vonnis waarvan beroep, voor zover inhoudelijk nog aan de orde, en zal dit dus bevestigen, behalve ten aanzien van de beslissingen ten aanzien van de opgelegde straf. In zoverre zal het vonnis worden vernietigd. Dit betekent dus dat ook de oordelen van de rechtbank strekkende tot de onttrekking aan het verkeer van een helm en de teruggave van de USB-stick en laptop worden bevestigd.

Oplegging van straf

De rechtbank heeft de verdachte voor het in eerste aanleg onder 1, 2 en 3 bewezenverklaarde veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 14 maanden.

De advocaat-generaal heeft gevorderd dat de verdachte voor het onder 1, 2 en 3 tenlastegelegde wordt veroordeeld tot dezelfde straf als door de rechtbank opgelegd.

Het hof heeft in hoger beroep de op te leggen straf en maatregel bepaald op grond van de ernst van de feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gelet op de persoon van de verdachte. Het hof heeft daarbij in het bijzonder het volgende in beschouwing genomen.

De verdachte heeft gedurende een periode van bijna vijf maanden in georganiseerd verband gehandeld in cocaïne, heroïne en MDMA. De verdachte vervulde hierbij een middenkader-rol. Enerzijds beheerde hij deallijnen en leverde hij vanuit zijn woning harddrugs aan gebruikers. Hiertoe had hij een handelsvoorraad verdovende middelen aanwezig in zijn woning. Anderzijds vervulde hij ook een meer leidinggevende rol, waarin hij onder andere onderhandelde over de inkoop van drugs en toezag op het voeren van een nauwkeurige handelsadministratie door medeverdachten.

Harddrugs zijn over het algemeen sterk verslavend en het gebruik ervan levert mede daardoor een groot risico op voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de gebruikers. Bovendien leiden de handel in en het gebruik van harddrugs direct en indirect tot vele vormen van criminaliteit en vormen daarmee een bron van maatschappelijke schade en overlast. De verdachte heeft kennelijk uitsluitend oog gehad voor zijn eigen voordeel en zich niets aangetrokken van de negatieve gevolgen van zijn handelen voor anderen en voor de samenleving in het algemeen. Een criminele organisatie als de onderhavige, gericht op de handel in harddrugs, ondermijnt bovendien de rechtsorde, veroorzaakt maatschappelijke onrust en berokkent de maatschappij financieel nadeel.

De verdachte heeft, zo blijkt uit het uittreksel van de Justitiële Documentatie van de verdachte van 17 juni 2024, een blanco strafblad.

Het hof is van oordeel dat de ernst van de feiten geen andere straf rechtvaardigen dan een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Het hof acht, net als de rechtbank, in beginsel een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor de duur van 14 maanden passend en geboden. Door of namens de verdachte is in geen enkel stadium van het strafproces een beroep gedaan op persoonlijke omstandigheden die zouden maken dat een andere / lagere straf gepast is. Het hof heeft daar ook overigens in het dossier geen aanknopingspunten voor gevonden.

Redelijke termijn

Namens de verdachte is tegen het vonnis in eerste aanleg van 10 april 2020 hoger beroep ingesteld op 24 april 2020. Het eindarrest wordt gewezen op 24 juli 2024.

Het hof is van oordeel dat de behandeling van de zaak in hoger beroep en, in beperktere mate, ook in eerste aanleg niet binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM heeft plaatsgevonden en dat de mate van overschrijding van die termijn matiging van de op te leggen onvoorwaardelijke gevangenisstraf met 1 maand rechtvaardigt.

Het hof acht, alles afwegende, een gevangenisstraf voor de duur van 13 maanden passend en geboden.

Tenuitvoerlegging van de opgelegde gevangenisstraf zal volledig plaatsvinden binnen de penitentiaire inrichting, tot het moment dat de veroordeelde in aanmerking komt voor deelname aan een penitentiair programma, als bedoeld in artikel 4 Penitentiaire beginselenwet , dan wel de regeling van voorwaardelijke invrijheidsstelling, als bedoeld in artikel 6:2:10 Wetboek van Strafvordering, aan de orde is.

Toepasselijke wettelijke voorschriften

De op te leggen straf en maatregel zijn gegrond op de artikelen 2, 10 en 11b van de Opiumwet en 47 en 57 van het Wetboek van Strafrecht.