Datum uitspraak:
Datum publicatie:
Zaaknummer:
Soort procedure:
Zittingsplaats:

Inhoudsindicatie:

Verlaging WWIK-vergoeding. Terugvordering verleende voorschotten. Een redelijke uitleg van art. 3, lid 1, van de Beleidsregels brengt mee dat voor het verantwoordingsjaar 2006 als verslag over de uitvoering wordt aangemerkt de bijlage bij de jaarrekening als bedoeld in artikel 58a van het Besluit begroting en verantwoording provincies en gemeenten . Het is niet kennelijk onredelijk om van het college te vergen dat hij daartoe als onderdeel van de bijlage bij de jaarrekening, althans uiterlijk 15 juli van het jaar volgend op het begrotingsjaar, een gemotiveerd verzoek als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels indient. In voorkomend geval kan met toepassing van artikel 4:84 van de Awb van de ze beleidsregel worden afgeweken. De Raad ziet dan ook geen grond voor het oordeel dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels als onrechtmatig moet worden aangemerkt. Het voorgaande brengt mee dat appellant op grond van artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels in beginsel gehouden was gelijktijdig met de bijlage bij de jaarrekening, althans uiterlijk 15 juli 2007, een verzoek om toepassing van artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK in te dienen. Appellant heeft niet tijdig een verzoek ingediend. Het lag het op de weg van appellant om door middel van een tijdig ingediend verzoek aannemelijk te maken dat voldoende inspanningen waren geleverd om de vastgestelde tekortkomingen op te heffen. Geen strijd met het gelijkheidsbeginsel. Terugvordering van de verleende voorschotten is niet disproportioneel.

Uitspraak



09/3376 WWIK

Centrale Raad van Beroep

Meervoudige kamer

U I T S P R A A K

op het hoger beroep van:

het Dagelijks Bestuur van de Sociale Dienst Walcheren (hierna: appellant),

tegen de uitspraak van de rechtbank Middelburg van 14 mei 2009, 08/992 (hierna: aangevallen uitspraak),

in het geding tussen:

appellant

en

de Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (hierna: Staatssecretaris)

Datum uitspraak: 16 augustus 2011

I. PROCESVERLOOP

Appellant heeft hoger beroep ingesteld.

De Staatssecretaris heeft een verweerschrift ingediend.

Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 15 juni 2011. Appellant heeft zich laten vertegenwoordigen door drs. W.F.A. Eiselin, werkzaam bij Stimulanz te Utrecht, en P. Dingemanse, werkzaam bij de Sociale Dienst Walcheren. De Staatssecretaris heeft zich laten vertegenwoordigen door mr. H.P.M. Schenkels en M. Bochallati, beiden werkzaam bij het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid.

II. OVERWEGINGEN

1. De Raad gaat uit van de volgende in dit geding van belang zijnde feiten en omstandigheden.

1.1. Op 3 juli 2007 heeft de Staatssecretaris de door appellant voor de uitvoering van de Wet werk en inkomen kunstenaars (hierna: WWIK) over het vergoedingsjaar 2006 bij de Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties ingediende verantwoordingsinformatie met de daarvoor bestemde bijlage bij de jaarrekening als bedoeld in artikel 58a van het Besluit begroting en verantwoording provincies en gemeenten ontvangen. Deze bijlage is voorzien van een verslag van bevindingen met bijbehorende accountantsverklaring van Deloitte. In het verslag van bevindingen heeft Deloitte ten aanzien van de uitvoering van de WWIK financiële tekortkomingen vastgesteld tot een bedrag van € 276.737,--. Hiervan heeft € 59.578,-- betrekking op financiële fouten en € 217.159,-- op financiële onzekerheden.

1.2. Bij besluit van 20 juni 2008, zoals gewijzigd bij besluit op bezwaar van 17 september 2008, heeft de Staatssecretaris bij de vaststelling van de vergoeding over 2006 op grond van artikel 50, eerste lid, van de WWIK de vergoeding met toepassing van artikel 50, derde en vierde lid, van de WWIK verlaagd met het hiervoor vermelde bedrag van € 276.737,-- en € 222.286,-- in verband met verleende voorschotten van appellant teruggevorderd. Aan het besluit van 17 september 2008 is, samengevat, het volgende ten grondslag gelegd. De bij de WWIK gehanteerde kasstelselsystematiek brengt mee dat de rechtmatigheid van de besteding dient te worden aangetoond in het jaar van betaling, hier het vergoedingsjaar 2006. De stelling van appellant dat de onzekerheid over de rechtmatigheid van het bedrag van € 217.159,-- in 2007 door onderzoek is opgeheven, kan daarom niet slagen. De door de accountant geconstateerde onzekerheid is een gevolg van handelen in strijd met de wet, waardoor deze terugvordering volledig valt binnen artikel 50 van de WWIK . Voorts is voldaan aan de artikelen 1 en 7 van de Regeling financiering en administratieve uitvoeringsvoorschriften WWIK , waarbij financi ële fouten en onzekerheden zijn omschreven en waarbij de berekening van het beslag van deze fouten bij vaststelling van de rijksvergoeding is aangegeven. De gerapporteerde financiële fout ligt boven de financiële grens van artikel 5 van het toepasselijke Besluit accountantscontrole provincies en gemeenten. Het beroep op de bevoegdheid neergelegd in artikel 50, vijfde lid, van de WWIK slaagt niet. Van tekortkomingen van bijzondere aard of geringe betekenis als bedoeld in artikel 50, vijfde lid, onder a, van de WWIK is geen sprake. Voor toepassing van de bevoegdheid van artikel 50, vijfde lid, onder b, van de WWIK in geval van voldoende inspanning om de tekortkomingen op te heffen, is ook geen plaats omdat niet is voldaan aan de in artikel 3 van de Beleidsregels financieel maatregelenbeleid IOAW, IOAZ, Bbz 2004 en WWIK van 27 januari 2004 (hierna: Beleidsregels) gestelde voorwaarde dat daartoe als onderdeel van de verantwoording, en derhalve uiterlijk 15 juli 2007, een verzoek bij de minister moet zijn ingediend. Hieraan heeft appellant niet voldaan, omdat hij ten onrechte in de veronderstelling verkeerde dat geen terugvordering zou volgen.

2. Bij de aangevallen uitspraak heeft de rechtbank het beroep tegen het besluit van 17 september 2008 ongegrond verklaard en, samengevat, het volgende geoordeeld. Appellant betwist niet dat de financiële tekortkomingen zich hebben voorgedaan. Voor de toepassing van artikel 50, vijfde lid, van de WWIK had appellant ingevolge artikel 3 van de Beleidsregels voor 15 juli 2007 een verzoek bij de Staatssecretaris moeten indienen. Appellant betwist niet dat hij dit niet heeft gedaan. De Staatssecretaris heeft niet onzorgvuldig gehandeld door appellant niet te wijzen op de mogelijkheid een verzoek in te dienen, omdat het initiatief daartoe bij appellant ligt en hij met de regelgeving bekend mag worden verondersteld. Aan de stelling dat in artikel 3 van de Beleidsregels geen fatale termijnen hadden mogen worden opgenomen, komt geen zelfstandige betekenis toe, omdat appellant pas tijdens de hoorzitting op 26 augustus 2008 is gebleken dat hij een verzoek had moeten indienen. Het beroep op de disproportionaliteit van de maatregel treft geen doel, omdat appellant ingevolge artikel 3 van de Beleidsregels een verzoek had kunnen doen, waarna de Staatssecretaris had moeten onderzoeken of appellant zich voldoende heeft ingespannen om de tekortkomingen op te heffen. Nu appellant van deze mogelijkheid geen gebruik heeft gemaakt, kan niet worden geoordeeld dat het opleggen van de onderhavige maatregel disproportioneel is. Voor zover appellant zich beroept op artikel 4:84 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb), is niet gebleken dat zich bijzondere omstandigheden voordoen. De door appellant gestelde onduidelijkheid van de regelgeving kan niet als zodanig worden aangemerkt. De stellingen van appellant over de specifieke financiële tekortkomingen kunnen niet meer aan de orde komen, gelet op de van toepassing zijnde kasstelselsystematiek, die inhoudt dat de rechtmatigheid van de besteding in het jaar van betaling dient te worden aangetoond. Bij jaaroverschrijdende projecten kan hierop een uitzondering worden gemaakt, maar de WWIK kent geen jaaroverschrijdende trajecten.

3. Appellant heeft in hoger beroep, samengevat, het volgende aangevoerd. De rechtbank gaat er impliciet van uit dat er een geldend en voor appellant kenbaar en ondubbelzinnig beleid van de Staatssecretaris was. Daarmee gaat de rechtbank eraan voorbij dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels geen geldend recht kan bevatten, omdat regels over termijnen bij of krachtens wet dienen te worden vastgesteld. Voorts gaat de rechtbank eraan voorbij dat de Beleidsregels bij de verzamelbrief van de Staatssecretaris van 18 september 2006 zijn gewijzigd. In die brief zijn de gemeenten op de hoogte gebracht van de invoering van het principe van single information en single audit met ingang van het verantwoordingsjaar 2006 en is gesteld dat gemeenten zich niet langer verantwoorden via het verslag over de uitvoering, maar via een nieuwe bijlage bij de jaarrekening. De bijlage voorziet voor de toepassing van artikel 50, vijfde lid, aanhef onder b, van de WWIK niet in een verzoek van de gemeente. Dit zou ook niet nodig hoeven zijn, omdat de wel aangeleverde informatie voldoende zou moeten zijn om over de vaststelling te beslissen dan wel nadere aanvullende informatie bij de gemeente op te vragen. Appellant heeft erop vertrouwd dat haar verantwoording gebaseerd op de formats van het Rijk voldoende was. Daar komt bij dat de Staatssecretaris in de toelichting op de intrekking van de Beleidsregels met ingang van 1 januari 2010 (Staatscourant 23 december 2009, nr. 20086) heeft gesteld dat de Beleidsregels geen materiële betekenis meer hadden. De rechtbank heeft dan ook ten onrechte geoordeeld dat appellant voor 15 juli 2007 een verzoek had moeten indienen en daarmee bekend had moeten zijn. De rechtbank is voorts ten onrechte voorbij gegaan aan de stelling van appellant dat een tekortkoming reparabel moet zijn. Uit een brief van de Staatsecretaris aan een andere gemeente is immers gebleken dat de Staatssecretaris ten aanzien van uitgaven die bij de verantwoording over 2006 als onrechtmatig en onzeker zijn gekwalificeerd, en nadien als rechtmatig hebben te gelden, waarbij de gemaakte fout verschoonbaar is, van terugvordering heeft afgezien. Appellant beroept zich dan ook op het gelijkheidsbeginsel. De rechtbank heeft ten slotte ten onrechte geoordeeld dat het besluit niet disproportioneel is. De aard van de gerapporteerde tekortkomingen staan immers niet in verhouding tot het financiële effect van de tekortkomingen.

4. De Raad komt tot de volgende beoordeling.

4.1. De WWIK luidde, voor zover en ten tijde hier van belang:

“Artikel 46. Verslag over de uitvoering

1. Het college dient jaarlijks bij Onze Minister een verslag in over de uitvoering van deze wet. Het verslag omvat mede een opgave van de door het college gemaakte kosten, bedoeld in artikel 48, en is voorzien van een verklaring van de accountant belast met de in artikel 213 van de Gemeentewet voorgeschreven controle omtrent de getrouwheid van de verstrekte gegevens en de rechtmatigheid van de uitvoering van de wet, alsmede van een oordeel van de gemeenteraad over de uitvoering van de wet.

(…)

Artikel 48. Vergoeding uitkerings- en uitvoeringskosten

1. Onze Minister vergoedt ten laste van 's Rijks kas:

a. de kosten van uitkeringen, alsmede de in artikel 46 van de Zorgverzekeringswet bedoelde vergoedingen van de inkomensafhankelijke bijdragen daarover, voorzover de uitkering niet bij wijze van voorschot op grond van artikel 14 is verleend;

b. de door het college gemaakte uitvoeringskosten.

(…)

Artikel 50. Vaststellen vergoeding

1. Onze Minister stelt de vergoeding van de kosten, bedoeld in artikel 48, vast binnen een jaar na ontvan gst van de kostenopgave, bedoeld in artikel 46, eerste lid.

2. (…)

3. De vergoeding voor de kosten, bedoeld in artikel 48, eerste lid, onderdeel a, wordt verlaagd indien:

a. het een uitkering betreft die is verleend in strijd met het bij en krachtens deze wet bepaalde;

b. het een uitkering betreft die niet of niet volledig overeenkomstig hoofdstuk 4, is of wordt teruggevorderd;

c. niet is voldaan aan de bij artikel 22 gestelde regels, voor een bedrag gelijk aan het bedrag waarmee de kosten zouden zijn verlaagd indien het college op een juiste wijze toepassing zouden hebben gegeven aan deze artikelen.

4. Indien als gevolg van het niet hebben voldaan door het college aan de bij de artikelen 11, tweede lid, of 19, derde lid, gestelde regels, niet kan worden vastgesteld of en voor welk bedrag de vergoeding voor de kosten, bedoeld in artikel 48, eerste lid, onderdeel a, moet worden verlaagd, wordt volgens bij ministeri ële regeling te stellen regels hiervoor een bedrag vastgesteld.

5. Het derde en vierde lid zijn niet van toepassing voor zover naar het oordeel van Onze Minister:

a. de tekortkomingen van bijzondere aard of geringe betekenis zijn;

b. het college zich voldoende heeft ingespannen om de tekortkomingen op te heffen.

6. (…)”

Artikel 58a van het Besluit begroting en verantwoording provincies en gemeenten luidt met ingang van 1 januari 2007:

“1. Bij de jaarrekening is een bijlage gevoegd waarin verantwoordingsinformatie over specifieke uitkeringen wordt verstrekt op basis van indicatoren.

2. Onze Minister stelt, in overeenstemming met Onze Minister wie het aangaat, bij ministeriële regeling een model vast voor de in het eerste lid bedoelde bijlage en bepaalt daarbij over welke specifieke uitkeringen daarin verantwoordingsinformatie wordt opgenomen en welke indicatoren worden gebruikt.”

Artikel 27 van het Besluit financi ële verhouding 2001 luidde, voor zover en ten tijde hier van belang:

“1. Gedeputeerde staten en het college verstrekken de verantwoordingsinformatie over de uitvoering van de regeling van een specifieke uitkering aan Onze Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties in de vorm waarin die informatie is opgenomen in:

a. de jaarrekening en het jaarverslag, bedoeld in artikel 202, eerste lid, van de Provinciewet , onderscheidenlijk artikel 198, eerste lid, van de Gemeentewet ;

b. de accountantsverklaring en het verslag van bevindingen, bedoeld in artikel 217, derde en vierde lid, van de Provinciewet , onderscheidenlijk artikel 213, derde en vierde lid, van de Gemeentewet .

(…)

4. De informatie, bedoeld in het eerste lid, wordt uiterlijk 15 juli van het jaar volgend op het begrotingsjaar gezonden aan Onze Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Onze Minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties brengt de informatie betreffende de specifieke uitkeringen onverwijld ter kennis aan Onze Ministers wie het aangaat.”

Artikel 4 van de Regeling financiering en administratieve uitvoeringsvoorschriften WWIK luidde ten tijde van belang:

“Verslag over de uitvoering en accountantsverklaring

1. Als verslag over de uitvoering als bedoeld in artikel 46, eerste lid, van de WWIK wordt aangemerkt de bijlage bij de jaarrekening met verantwoordingsinformatie over specifieke uitkeringen, bedoeld in artikel 58a, eerste lid, van het Besluit begroting en verantwoording provincies en gemeenten voorzover deze betrekking heeft op de WWIK.

2. Als verklaring van de accountant als bedoeld in artikelen 46, eerste lid, van de WWIK wordt aangemerkt de accountantsverklaring en het verslag van bevindingen, bedoeld in artikel 213, derde en vierde lid, van de Gemeentewet . ”

De toelichting op de wijziging van onder meer voormeld artikel 4 (Staatscourant

13 december 2006, nr. 243, p. 27) vermeldt het volgende:

“Invoering van sisa (single information en single administration, toevoeging Raad) betekent onder meer dat gemeenten de voor de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) van belang zijnde informatie over de WWB, de IOAW, de IOAZ, het Bbz 2004 en de WWIK verstrekken via de bijlage bij de gemeentelijke jaarrekening. Door deze bijlage aan te merken als het verslag over de uitvoering als bedoeld in de artikelen 77, eerste lid, van de WWB, 54, eerste lid, van de

IOAW, 54, eerste lid, van de IOAZ, 54, eerste lid, van het Bbz 2004 en 46, eerste lid, van de WWIK wordt sisa materieel ingevoerd zonder daarbij in strijd te komen met voornoemde wetten.”

De Minister heeft ten aanzien van zijn beoordelingsvrijheid op grond van onder meer artikel 50, vijfde lid, van de WWIK beleidsregels vastgesteld die van 1 januari 2004 tot 1 januari 2010 van kracht zijn geweest. Artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels luidde:

“Voor de toepassing van de bevoegdheid, bedoeld in de artikelen 59d, derde lid, aanhef en onder b, van de IOAW , 59d, derde lid, aanhef en onder b, van de IOAZ, 55, derde lid, aanhef en onder b, van het Bbz 2004 en 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK is vereist dat burgemeester en wethouders daartoe een verzoek indienen bij de minister, als onderdeel van het verslag over de uitvoering over het betreffende vergoedingsjaar.”

4.2. De Raad oordeelt eerst over de betekenis van artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels voor de toepassing van artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK .

4.2.1. De Raad is met de rechtbank en de Staatsecretaris van oordeel dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels ook na invoering van het verantwoordingsprincipe single information en single audit met ingang van het verantwoordingsjaar 2006 zijn werking heeft behouden. Een redelijke uitleg van deze beleidsregel brengt mee dat voor het verantwoordingsjaar 2006 als verslag over de uitvoering wordt aangemerkt de bijlage bij de jaarrekening als bedoeld in artikel 58a van het Besluit begroting en verantwoording provincies en gemeenten . De Raad wijst in dit verband ook op de overeenkomstige wijziging van artikel 4, eerste lid, van de Regeling financiering en administratieve uitvoeringsvoorschriften WWIK met ingang van 1 januari 2007 en op de toelichting op deze wijziging, zoals weergegeven onder 4.1. De Raad stelt voorts vast dat de Beleidsregels eerst met ingang van 1 januari 2010 zijn ingetrokken. Dat de Staatssecretaris in december 2009 in zijn toelichting op de intrekking van de Beleidsregels in algemene zin heeft gesteld dat met de huidige wijze van verantwoording (single information en single audit) en de daarbij horende rapporteringstoleranties op grond van artikel 5, vijfde lid, van het Besluit accountantscontrole provincies en gemeenten geen materi ële betekenis meer uitgaat van de Beleidsregels, brengt de Raad niet tot het oordeel dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels ten aanzien van de toepassing van artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK over het verantwoordingsjaar 2006 geen betekenis zou hebben. De Raad wijst er voorts nog op dat de verzamelbrief van de Staatssecretaris van 18 september 2006, waarnaar appellant heeft verwezen, geen wijziging bevat over de indiening van een verzoek als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels.

4.2.2. De stelling van appellant dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels geen geldend recht kan bevatten, omdat regels over termijnen bij of krachtens wet dienen te worden vastgesteld, treft geen doel. De Raad overweegt allereerst dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels zelf geen termijnbepaling behelst. Dat het verzoek om toepassing te geven aan artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK uiterlijk 15 juli van het jaar volgend op het begrotingsjaar moet worden ingediend, vloeit voort uit artikel 27, vierde lid, van het Besluit financi ële verhouding 2001. Voor zover appellant van opvatting is dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels onrechtmatig is omdat daarin is bepaald dat het verzoek als onderdeel van het verslag over de uitvoering (lees: bijlage bij de jaarrekening) moet worden ingediend, en de indiening aldus indirect aan de uiterlijke indieningstermijn van 15 juli is gebonden, deelt de Raad deze opvatting niet. De Staatssecretaris heeft beoordelingsvrijheid ten aanzien van de vraag of het college zich voldoende heeft ingespannen om de tekortkomingen op te heffen als bedoeld in artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK . Zoals blijkt uit de toelichting op de Beleidsregels heeft de Staatssecretaris met het oog op de rechtszekerheid en rechtsgelijkheid aangegeven op welke wijze hij gebruik maakt van deze bevoegdheid. De jaarlijkse beoordeling van de gemeentelijke financiële verantwoordingen over een vergoedingsjaar en de daarbij gehanteerde kasstelselsystematiek, inhoudend dat de rechtmatigheid van de bestedingen in het jaar van betaling moet worden aangetoond, vereisen dat de Staatssecretaris tijdig beschikt over alle relevante gegevens. Indien een college van opvatting is dat het zich ten aanzien van de door de accountant vastgestelde tekortkomingen voldoende heeft ingespannen om die op te heffen, ligt het op de weg van het college om dit aannemelijk te maken. Het is niet kennelijk onredelijk om van het college te vergen dat hij daartoe als onderdeel van de bijlage bij de jaarrekening, althans uiterlijk 15 juli van het jaar volgend op het begrotingsjaar, een gemotiveerd verzoek als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels indient. In voorkomend geval kan met toepassing van artikel 4:84 van de Awb van de ze beleidsregel worden afgeweken. De Raad ziet dan ook geen grond voor het oordeel dat artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels als onrechtmatig moet worden aangemerkt.

4.2.3. Het voorgaande brengt mee dat appellant op grond van artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels in beginsel gehouden was gelijktijdig met de bijlage bij de jaarrekening, althans uiterlijk 15 juli 2007, een verzoek om toepassing van artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK in te dienen.

4.3. Vaststaat dat appellant niet tijdig een verzoek als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels heeft ingediend. Dit brengt mee dat de Staatssecretaris overeenkomstig zijn beleidsregel heeft gehandeld door geen toepassing te geven aan artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK . Hetgeen appellant heeft aangevoerd, leidt de Raad niet tot het oordeel dat de Staatssecretaris ingevolge artikel 4:84 van de Awb, in afwijking van artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels, toepassing had moeten geven aan artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK dan wel appellant in de gelegenheid had moeten stellen aannemelijk te maken dat er grond is hieraan toepassing te geven. Anders dan appellant heeft aangevoerd, was het immers niet aan de Staatssecretaris om nadere aanvullende informatie bij appellant op te vragen, maar lag het op de weg van appellant om door middel van een tijdig ingediend verzoek aannemelijk te maken dat voldoende inspanningen waren geleverd om de vastgestelde tekortkomingen op te heffen. Appellant heeft gesteld erop te hebben vertrouwd dat zijn verantwoording gebaseerd op de formats van het Rijk voldoende was, maar die verantwoording rechtvaardigde geen toepassing van artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK . Voorts is niet gebleken dat appellant niet tijdig een verzoek had kunnen indienen. Zoals ook uit het verslag van de hoorzitting van 26 augustus 2008 blijkt, heeft appellant destijds geen verzoek ingediend, omdat hij er ten onrechte vanuit is gegaan dat hij binnen de gehanteerde foutmarges was gebleven en geen terugvordering zou volgen. Deze onjuiste opvatting rechtvaardigt echter geen afwijking van artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels. De Raad merkt overigens nog op dat uit het voorgaande tevens blijkt dat de redactie van artikel 3, eerste lid, van de Beleidsregels niet de reden is geweest dat appellant niet tijdig een verzoek heeft ingediend.

4.4. Het beroep van appellant op het gelijkheidsbeginsel slaagt niet. De Staatsecretaris heeft in het verweerschrift van 4 augustus 2009 betoogd dat alleen bij jaaroverschrijdende projecten een uitzondering wordt gemaakt op het uitgangspunt dat de rechtmatigheid van de besteding in het jaar van betaling dient te worden aangetoond, en de WWIK geen jaaroverschrijdende trajecten kent. Appellant heeft niet aannemelijk gemaakt dat de Staatssecretaris niettemin in met de situatie van appellant vergelijkbare gevallen toepassing heeft gegeven aan artikel 50, vijfde lid, aanhef en onder b, van de WWIK .

4.5. De stelling van appellant dat de terugvordering van de verleende voorschotten disproportioneel is, slaagt ten slotte evenmin. Nu appellant niet tijdig een verzoek heeft ingediend om aannemelijk te maken dat voldoende inspanningen waren geleverd om de vastgestelde tekortkomingen op te heffen, is er geen grond voor het oordeel dat de Staatssecretaris met betrekking tot de door de accountant vastgestelde financiële tekortkomingen niet in redelijkheid heeft kunnen besluiten tot terugvordering van de verleende voorschotten.

4.6. Het voorgaande brengt mee dat het hoger beroep niet slaagt, zodat de aangevallen uitspraak voor bevestiging in aanmerking komt.

5. De Raad ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

III. BESLISSING

De Centrale Raad van Beroep;

Recht doende:

Bevestigt de aangevallen uitspraak.

Deze uitspraak is gedaan door J.C.F. Talman als voorzitter en E.J.M. Heijs en J.M.A. van der Kolk-Severijns als leden, in tegenwoordigheid van P.J.M. Crombach als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 16 augustus 2011.

(get.) J.C.F. Talman.

(get.) P.J.M. Crombach.

HD


» Juridisch advies nodig? « advertorial

Heeft u een juridisch probleem of een zaak die u wilt voorleggen aan een gespecialiseerde jurist of advocaat ?

Neemt u dan gerust contact met ons op en laat uw zaak vrijblijvend beoordelen.



naar boven      |      zoeken      |      uitgebreid zoeken

Snel uitspraken zoeken en filteren

> per rechtsgebied > op datum > op instantie

Recente vacatures

Meer vacatures | Plaats vacature