Datum uitspraak:
Datum publicatie:
Rechtsgebied:
Zaaknummer:
Soort procedure:
Instantie:

Inhoudsindicatie:

Conventie: Provider vordert betaling van facturen. Gebruiker betwist dat terecht kosten voor mobiel internet in rekening zijn gebracht. Volgens hem is er via zijn telefoon onbedoeld en ongewenst contact gemaakt met het netwerk van de provider. De rechtbank acht deze stelling van de gebruiker niet op voorhand onaannemelijk en oordeelt dat de provider geen deugdelijke contractuele grondslag heeft gesteld voor het in rekening brengen van kosten voor mobiel internet. Een andere deugdelijke grondslag is niet gesteld of gebleken. Provider is dan ook ten onrechte overgegaan tot het blokkeren van het mobiele telefoonnummer en het beëindigen van de overeenkomst, zodat ook de daarmee samenhangende kosten niet door de gebruiker verschuldigd zijn geworden.

Reconventie: Gelet op het oordeel in conventie dient de provider de gedane melding betalingsachterstand bij het BKR te laten verwijderen. Vordering tot schadevergoeding wordt afgewezen omdat onvoldoende aannemelijk is gemaakt dat de gebruiker daadwerkelijk schade heeft geleden.

Uitspraak



vonnis

RECHTBANK ROTTERDAM

Sector civiel recht

zaaknummer / rolnummer: 369519 / HA ZA 10-3768

Vonnis van 20 april 2011

in de zaak van

de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid

TELFORT B.V.,

gevestigd te Amsterdam,

eiseres in conventie,

verweerster in reconventie,

advocaat mr. J.A. Trimbach te De Meern,

tegen

[gedaagde],

wonende te [woonplaats],

gedaagde in conventie,

eiser in reconventie,

niet in rechte vertegenwoordigd.

Partijen zullen hierna Telfort en [gedaagde] genoemd worden.

De procedure

Het verloop van de procedure blijkt uit het vonnis d.d. 12 november 2010, waarbij de zaak door de sector kanton van deze rechtbank is verwezen naar de sector civiel, alsmede de daaraan ten grondslag liggende processtukken.

Op 9 november 2010 heeft [gedaagde] een brief met producties aan de rechtbank verzonden. Aangezien deze brief is ontvangen nadat de datum voor het vonnis was bepaald en niet is gebleken dat Telfort instemt met kennisneming daarvan door de rechtbank, worden de brief d.d. 9 november 2010 en de bijbehorende producties buiten beschouwing gelaten.

Ten slotte is vonnis bepaald.

De feiten

Als enerzijds gesteld en anderzijds erkend dan wel niet of onvoldoende gemotiveerd weersproken, gelet ook op de in zoverre niet betwiste inhoud van de in het geding gebrachte producties, staat tussen partijen - voor zover van belang - het navolgende vast:

In januari 2007 heeft Telfort met [gedaagde] een overeenkomst gesloten inzake een telefoonabonnement met een minimumperiode van 24 maanden. Het abonnement, dat in grote lijnen inhoudt dat [gedaagde] per maand 400 belminuten kan gebruiken tegen betaling van een vast bedrag van EUR 42,-, is ingegaan op 23 januari 2007.

In het door [gedaagde] ingevulde en ondertekende formulier 'Overeenkomst abonnement van (Particuliere contractant)' staat onder meer:

'Door ondertekening van deze Overeenkomst accepteert u de Algemene Voorwaarden Telfort voor Abonnement van Telfort (...), welke deel uitmaken van deze Overeenkomst. (...)'

Bij factuur van 28 mei 2008 heeft Telfort [gedaagde] een bedrag van EUR 67,41 in rekening gebracht. Dit bedrag betreft:

EUR 43,69 abonnementskosten periode: 25.05.2008 - 25.06-2008;

EUR 12,96 gebruikskosten (mobiel internet);

EUR 10,76 BTW over EUR 56,65.

Van deze factuur is een bedrag van EUR 12,95 onbetaald gebleven.

Bij brief van 14 juni 2008 heeft [gedaagde] Telfort in gebreke gesteld ter zake van het in rekening brengen van gebruikskosten mobiel internet.

Op 25 juni 2008 heeft Telfort het gebruik van haar diensten via het mobiele nummer van [gedaagde] geblokkeerd. Vóór de afsluiting heeft [gedaagde] op 25 juni 2008 15:39 belminuten verbruikt.

Op 26 juni 2008 heeft [gedaagde] Telfort een brief gestuurd met, voor zover hier van belang, de navolgende inhoud:

'(...)

Op 25 juni 2008 is mijn mobiele nummer door u afgesloten.

(...)

Mijn mobiele telefoon is een onderdeel van mijn werkzaamheden. Met mijn mobiele telefoon moet ik alarminstallaties testen en in gebruik stellen.

Dat is door uw handelwijze onmogelijk gemaakt. Daardoor kan ik mijn werk niet naar behoren uitvoeren. Ik zal hierdoor dan ook schade gaan lijden, door uw gedrag veroorzaakt.

(...)

Indien u vandaag, 26 juni 2008, mijn nummer niet opnieuw op uw kosten operationeel maakt geef ik deze zaak uit handen en zal de rechter vragen in kort geding zich over deze zaak te buigen met als eis dat mijn nummer weer aangesloten zal worden op uw kosten en een schadevergoeding van € 500,00 per dag gerekend vanaf de dag van onterechte afsluiting, 25 juni 2008.'

Op 30 juni 2008 heeft Telfort aan [gedaagde] een factuur ad EUR 70,86 verzonden. Dit bedrag betreft:

EUR 43,69 abonnementskosten periode: 25.06.2008 - 25.07.2008;

EUR 15,86 gebruikskosten (mobiel internet) periode t/m 24.06.2008;

EUR 11,31 BTW over EUR 59,55.

De betreffende factuur is niet door [gedaagde] voldaan.

De overeenkomst tussen [gedaagde] en Telfort is op 7 juli 2008 door Telfort beëindigd.

Op 30 juli 2008 heeft Telfort [gedaagde] een bedrag van EUR 232,15 in rekening gebracht. Dit bedrag, dat niet door [gedaagde] is voldaan, is door Telfort als volgt gespecificeerd:

EUR 221,29 overige verrekeningen (kosten acceptgiro, kosten blokkering en

kosten contractbeëindiging);

EUR 42,05 BTW over EUR 221,29;

EUR 26,21 -/- correcties voorgaande periode;

EUR 4,98 -/- BTW correcties voorgaande periode.

Telfort heeft bij het BKR te Tiel en bij de stichting Preventeel melding gemaakt van betalingsachterstand van [gedaagde] bij Telfort.

Het geschil

in conventie

Telfort vordert - samengevat - veroordeling van [gedaagde], bij vonnis uitvoerbaar bij voorraad, tot betaling aan Telfort van EUR 436,32, vermeerderd met rente en kosten.

Het verweer van [gedaagde] strekt ertoe dat het door Telfort gevorderde zal worden afgewezen, met veroordeling van Telfort in de kosten van de procedure.

in reconventie

[gedaagde] vordert veroordeling van Telfort tot:

1. betaling aan [gedaagde] van een vergoeding van EUR 200.000,- in verband met door [gedaagde] geleden materiële en immateriële schade;

2. het weer operationeel maken van het mobiele telefoonnummer [XXX] en het teruggeven van dit nummer aan [gedaagde] op kosten van Telfort;

3. het laten verwijderen van de melding bij het BKR te Tiel en bij de stichting Preventeel op kosten van Telfort,

een en ander met veroordeling van Telfort in de kosten van de procedure.

Het verweer van Telfort strekt ertoe dat het door [gedaagde] gevorderde zal worden afgewezen, met veroordeling van [gedaagde] in de kosten van de procedure.

in conventie en in reconventie

Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

De beoordeling

in conventie

Voor de beoordeling van de vordering in conventie is allereerst van belang of Telfort, zoals zij heeft gesteld en [gedaagde] heeft betwist, terecht kosten aan [gedaagde] in rekening heeft gebracht ter zake van het gebruik van het netwerk van Telfort voor mobiel internet.

Indien dat niet het geval zou zijn, bestond er voor [gedaagde] geen verplichting tot betaling van de betreffende bedragen. De afwezigheid van zodanige betalingsverplichting leidt tot de conclusie dat Telfort ten onrechte het gebruik van haar diensten via het mobiele nummer van [gedaagde] heeft geblokkeerd en de overeenkomst met [gedaagde] zonder deugdelijke grond heeft ontbonden. Voor zover de door Telfort gevorderde bedragen zien op vergoeding van schade in verband met het niet betalen door [gedaagde] van de gebruikskosten mobiel internet, zou daarmee iedere grondslag aan de vordering van Telfort komen te ontvallen.

Gebruik van netwerk Telfort met SIM-kaart van [gedaagde]?

Volgens Telfort is met de SIM-kaart van [gedaagde] gebruik gemaakt van het netwerk van Telfort voor mobiel internet. Ten bewijze hiervan heeft Telfort als producties 3a en 3b gespecificeerde nota's overgelegd, waaruit blijkt op welke dagen dit gebruik heeft plaatsgevonden en hoeveel megabyte het gebruik op de verschillende dagen betrof.

[gedaagde] heeft ontkend gebruik te hebben gemaakt van het netwerk van Telfort voor mobiel internet. Hij heeft opgemerkt dat het nooit zijn bedoeling is geweest van dit netwerk gebruik te maken en dat hij niet kan controleren of dit inderdaad via zijn SIM-kaart is gebeurd.

[gedaagde] heeft echter ook gesteld dat hij - achteraf - heeft ontdekt dat er via zijn SIM-kaart onbedoeld en ongewenst contact werd gemaakt met het netwerk van Telfort. Dit gebeurde als zijn telefoon verbonden was met zijn privé Wifi -netwerk en vervolgens buiten het Wifi-bereik kwam. Wanneer het toestel op dat moment nog bezig was gegevens te ontvangen, dan werd automatisch overgeschakeld naar het netwerk van Telfort, aldus [gedaagde]. Bij deze overschakeling vond geen waarschuwing aan de gebruiker plaats, anders dan door middel van een veranderend icoontje (rond bij Wifi-verbinding, vierkant knipperend tijdens overgang en vierkant bij Telfort-verbinding).

Nu [gedaagde] er (inmiddels) ook zelf van uitgaat dat met zijn SIM-kaart gebruik is gemaakt van het netwerk van Telfort voor mobiel internet en [gedaagde] de juistheid van de specificatie van dit gebruik overigens niet (voldoende gemotiveerd) heeft weersproken, zal de rechtbank er bij de verdere beoordeling vanuit gaan dat dit gebruik van het netwerk heeft plaatsgevonden zoals vermeld op de gespecificeerde facturen d.d. 28 mei en 30 juni 2008.

Gebruikskosten verschuldigd op grond van overeenkomst januari 2007?

Telfort heeft gesteld dat [gedaagde] de gebruikskosten mobiel internet verschuldigd is op grond van de overeenkomst tussen partijen van januari 2007. Het niet betalen van deze kosten levert volgens Telfort een toerekenbare tekortkoming van [gedaagde] jegens Telfort op, op grond waarvan zij gerechtigd was het nummer te blokkeren, de overeenkomst te beëindigen en in verband hiermee nadere kosten in rekening te brengen.

[gedaagde] heeft betwist dat tussen partijen enige afspraak bestaat over het gebruik van het netwerk van Telfort voor mobiel internet. [gedaagde] heeft opgemerkt dat hij juist geen internetdiensten van Telfort wilde afnemen en zelfs in de veronderstelling verkeerde dat zulks zonder het invoeren van een door Telfort te verstrekken code of wachtwoord, die hij nooit heeft aangevraagd of in zijn bezit heeft gekregen, technisch ook niet mogelijk was.

Uit productie 1 bij de conclusie van antwoord van [gedaagde], waarvan de juistheid niet door Telfort is weersproken, maakt de rechtbank op dat de overeenkomst tussen partijen is gesloten doordat [gedaagde] op 19 januari 2007 een ingevuld en ondertekend formulier 'Overeenkomst abonnement van (Particuliere contractant)' naar Telfort heeft verzonden, waarna Telfort op 23 januari 2007 de overeenkomst schriftelijk aan [gedaagde] heeft bevestigd. Nu [gedaagde] door het plaatsen van zijn handtekening op het formulier heeft aangegeven de door Telfort gehanteerde algemene voorwaarden te accepteren, maken deze voorwaarden in beginsel deel uit van de overeenkomst tussen partijen.

Noch uit het door [gedaagde] verzonden formulier, noch uit de bevestigingsbrief van Telfort blijkt dat partijen afspraken hebben gemaakt over gebruik door [gedaagde] van het netwerk van Telfort voor mobiel internet of het in rekening brengen van kosten terzake. Een grondslag voor het in rekening brengen van kosten ter zake van mobiel internet kan hieruit dan ook niet worden afgeleid.

Verder heeft Telfort onvoldoende gesteld om aannemelijk te maken dat zij op basis van de toepasselijke algemene voorwaarden aanspraak kan maken op de aan [gedaagde] in rekening gebrachte gebruikskosten mobiel internet, of om Telfort op dit punt tot bewijslevering toe te laten.

Telfort heeft immers, ondanks de betwisting door [gedaagde] van het bestaan van een overeenkomst ter zake van het gebruik van mobiel internet, nagelaten duidelijk te maken op welke artikelen van de algemene voorwaarden zij zich op dit punt beroept. Daar komt nog bij dat de als productie 4 bij de conclusie van repliek in conventie overgelegde algemene voorwaarden blijkens de aanhef daarvan pas op 1 juni 2007 zijn ingegaan, terwijl de overeenkomst dateert van januari 2007.

Gelet op het voorgaande biedt de overeenkomst van januari 2007 naar het oordeel van de rechtbank geen deugdelijke grondslag voor het in rekening brengen van 'gebruikskosten mobiel internet' aan [gedaagde].

Gebruikskosten verschuldigd op grond van latere (nadere) overeenkomst?

Dit laat onverlet de mogelijkheid dat op enig moment na januari 2007 tussen Telfort en [gedaagde] een (nadere) overeenkomst ter zake van mobiel internet is ontstaan. Telfort heeft immers onbetwist gesteld dat zij haar klanten de mogelijkheid biedt om zonder abonnement voor mobiel internet tegen betaling van een bedrag per verbruikte megabyte gebruik te maken van haar netwerk voor mobiel internet. Indien zou komen vaststaan dat [gedaagde] dit aanbod heeft aanvaard, zou Telfort op grond daarvan gerechtigd kunnen zijn geweest de gebruikskosten in rekening te brengen.

Telfort heeft op dit punt het volgende gesteld.

De eigenaar van een telefoontoestel dat in beginsel geschikt is voor mobiel internet kan dit toestel door het opslaan van bepaalde instellingen gereed maken voor het gebruik van het netwerk van de provider. Daarvoor is geen sleutel, wachtwoord of inloginformatie van de provider nodig. [gedaagde] heeft zijn telefoon zo ingesteld dat deze geschikt werd voor mobiel internet via het netwerk van Telfort en heeft vervolgens ook daadwerkelijk van dit netwerk gebruik gemaakt. Telfort is dan ook gerechtigd de daaraan verbonden kosten in rekening te brengen.

Telfort heeft voorts ontkend dat sprake is geweest van een automatische overschakeling van het Wifi-netwerk naar het Telfort-netwerk, zoals door [gedaagde] aangevoerd.

[gedaagde] heeft betwist dat hij zijn toestel geschikt heeft gemaakt voor het gebruik van mobiel internet via het netwerk van Telfort. Het toestel is slechts geschikt gemaakt voor het gebruik van zijn privénetwerk thuis door middel van een Wifi-verbinding. Voor zover gebruik van het netwerk via de SIM-kaart van [gedaagde] heeft plaatsgevonden, was dit onbedoeld en ongewenst, zodat [gedaagde] niet gehouden is de in rekening gebrachte gebruikskosten te voldoen.

De door [gedaagde] beschreven, en door Telfort ontkende, automatische overschakeling van het ene netwerk naar het andere komt de rechtbank niet op voorhand onaannemelijk voor. Daarbij is in aanmerking genomen dat Telfort zelf bij herhaling heeft benadrukt dat voor het geschikt maken van de telefoon voor gebruik van het netwerk van Telfort voor mobiel internet niet een door Telfort zelf te verstrekken code of wachtwoord of iets dergelijks vereist is, zodat denkbaar is dat het geschikt maken van de telefoon voor mobiel internet via een Wifi-verbinding tevens tot gevolg heeft gehad dat de telefoon geschikt is voor mobiel internet via het netwerk van Telfort.

Gegeven de gemotiveerde betwisting door [gedaagde] van de stelling dat er tussen partijen een overeenkomst betreffende mobiel internet tot stand gekomen is, had het op de weg van Telfort gelegen ofwel duidelijk te maken wat het geschikt maken van de telefoon voor mobiel internet via het netwerk van Telfort precies inhoudt en waarom - mede gelet op het verweer van [gedaagde] - het enkele feit dat via de SIM-kaart van [gedaagde] van dit netwerk gebruik is gemaakt, impliceert dat [gedaagde] het algemene aanbod van Telfort als bedoeld in r.o. 4.13. heeft aanvaard, ofwel te stellen dat Telfort erop heeft vertrouwd dat voornoemd aanbod door [gedaagde] was aanvaard en waarom dit vertrouwen van Telfort gerechtvaardigd was. Telfort heeft dit echter nagelaten. Naar het oordeel van de rechtbank heeft Telfort dan ook onvoldoende gesteld om aannemelijk te maken dat na januari 2007 een (nadere) overeenkomst ter zake van mobiel internet tussen partijen tot stand gekomen is. De rechtbank ziet dan ook geen aanleiding om Telfort op dit punt tot bewijslevering toe te laten.

Het voorgaande voert tot de slotsom dat Telfort geen deugdelijke contractuele grondslag heeft gesteld voor het in rekening brengen van gebruikskosten mobiel internet.

Geen deugdelijke grondslag voor gebruikskosten; ten onrechte geblokkeerd

Aangezien, zoals hiervoor is geconstateerd, een contractuele verplichting tot betaling van gebruikskosten mobiel internet ontbreekt, en niet gesteld of gebleken is dat voor het in rekening brengen van deze kosten een andere deugdelijke grond bestond, moet het ervoor gehouden worden dat [gedaagde] de volgende bedragen niet verschuldigd is geworden:

EUR 15,42 factuur 28 mei 2008 (12,96 plus de daarover berekende BTW);

EUR 18,87 factuur 30 juni 2008 (15,86 plus de daarover berekende BTW).

Dit impliceert dat Telfort op 25 juni 2008 ten onrechte is overgegaan tot het blokkeren van het mobiele nummer van [gedaagde].

Nu vaststaat dat Telfort het mobiele nummer van [gedaagde] ten onrechte heeft geblokkeerd, bestaat er, behoudens andersluidende afspraken tussen partijen, die door Telfort echter niet zijn gesteld noch waarvan anderszins is gebleken, geen grond om verschuldigdheid van abonnementskosten voor de periode ná het blokkeren aan te nemen. Voor de (15:39) belminuten die [gedaagde] op 25 juni 2008 vóór de afsluiting heeft verbruikt, is hij gelet op het binnen de belbundel geldende tarief maximaal EUR 1,65 verschuldigd. Nu dit (geringe) bedrag lager is dan de door [gedaagde] onverschuldigd betaalde BTW over EUR 12,96 (factuur van 28 mei 2008), kan Telfort daarop in redelijk geen aanspraak kan maken. Ook de vordering van Telfort betreffende de abonnementskosten over de periode vanaf 25 juni 2008 tot 25 juli 2008 (en de daarover berekende BTW) zal derhalve geheel worden afgewezen.

Gelet op het voorgaande is Telfort niet alleen ten onrechte overgegaan tot het blokkeren van het nummer van [gedaagde], maar heeft zij eveneens onterecht de overeenkomst beëindigd, zodat ook de bedragen die in verband daarmee bij factuur d.d. 30 juli 2008 aan [gedaagde] in rekening zijn gebracht niet voor toewijzing in aanmerking komen. Het gaat hier om de posten:

EUR 221,29 overige verrekeningen (kosten acceptgiro, blokkering en

contractbeëindiging);

EUR 42,05 BTW over EUR 221,29.

De post 'correcties voorgaande periode', vermeld op de factuur van 30 juni 2008, is door Telfort niet nader toegelicht, maar betreft in ieder geval niet een door [gedaagde] aan Telfort verschuldigd bedrag, zodat deze post, alsmede de daarover berekende BTW, hier verder buiten beschouwing kan blijven.

Het bovenstaande voert tot de slotsom dat de vorderingen van Telfort alle zullen worden afgewezen.

Telfort zal als de in het ongelijk gestelde partij in de proceskosten worden veroordeeld. De kosten aan de zijde van [gedaagde] worden begroot op nihil.

in reconventie

Betaling van EUR 200.000,- bij wijze van schadevergoeding

[gedaagde] heeft gesteld dat hij schade heeft geleden door de onterechte blokkering van zijn mobiele nummer en het vervolgens beëindigen van de overeenkomst door Telfort en dat Telfort daarvoor aansprakelijk is. Telfort heeft betwist dat [gedaagde] door de blokkering en afsluiting schade heeft geleden alsmede dat zij voor eventuele schade aansprakelijk zou zijn.

De blokkering en daarop volgende afsluiting van het mobiele nummer van [gedaagde] door Telfort vormt, gelet op hetgeen hiervoor bij de beoordeling in conventie is overwogen, een aan Telfort toerekenbare tekortkoming in de nakoming van haar contractuele verplichtingen jegens [gedaagde]. Voor de daaruit voortvloeiende schade is Telfort dan ook in beginsel aansprakelijk.

Bij conclusie van repliek in reconventie (punt 12) heeft [gedaagde] gesteld dat hij 'het schadebedrag op EUR 500,- per dag heeft gesteld om zo ook een stok achter de deur te hebben om Telfort onder druk te kunnen zetten om toch vooral maar niet te sollen met de rechten van [gedaagde].' [gedaagde] heeft daarmee kennelijk een dwangsom of boete willen verbinden aan de nakoming door Telfort van haar verplichting tot het leveren van de overeengekomen diensten. Voor een dergelijke buitengerechtelijke dwangsom of boete bestaat echter geen wettelijke of contractuele grond. [gedaagde] kan jegens Telfort dan ook slechts aanspraak maken op vergoeding van werkelijk geleden schade.

[gedaagde] heeft daarover gesteld dat hij het mobiele telefoonnummer gebruikte in de uitoefening van zijn werk (het testen, controleren en in gebruik nemen van alarmcentrales). Na de afsluiting heeft hij een andere oplossing moeten zoeken om zijn werkzaamheden weer goed te kunnen uitoefenen en bereikbaar te zijn voor zijn werkgever en collega's. Daarmee zijn kosten gemoeid geweest. Verder heeft een en ander de arbeidsverhoudingen onder druk gezet, aldus [gedaagde].

[gedaagde] heeft nagelaten duidelijk te maken welke (extra) kosten met de genoemde andere oplossing gemoeid waren of welke schade voor hem is voortgevloeid uit de onder druk gezette arbeidsverhoudingen. [gedaagde] heeft dan ook onvoldoende aannemelijk gemaakt dat hij daadwerkelijk schade heeft geleden als gevolg van de blokkering en afsluiting van zijn mobiele nummer door Telfort, laat staan dat sprake zou zijn geweest van schade in de orde van grootte als thans door [gedaagde] gevorderd.

De vordering tot betaling van EUR 200.000,- zal daarom worden afgewezen.

'Teruggave' mobiele nummer [XXX]

Telfort heeft gesteld dat het na de afsluiting technisch niet mogelijk is dit telefoonnummer weer aan [gedaagde] toe te kennen. [gedaagde] heeft deze stelling onvoldoende gemotiveerd betwist, zodat het ervoor gehouden moet worden dat Telfort bij toewijzing van deze vordering niet in staat zal zijn aan de veroordeling te voldoen.

Onder deze omstandigheden kan van toewijzing van de vordering betreffende het weer operationeel maken van het mobiele telefoonnummer [XXX] en het teruggeven van dit nummer aan [gedaagde] op kosten van Telfort geen sprake zijn.

Telfort is in beginsel wel gehouden tot vergoeding van eventuele schade die [gedaagde] heeft geleden als gevolg van het verlies van het telefoonnummer, maar dergelijke schade is - zoals hiervoor reeds overwogen - door [gedaagde] niet (voldoende concreet) gesteld en onderbouwd, en kan dus niet tot toewijzing van enig schadebedrag leiden.

Verwijdering melding betalingsachterstand bij BKR en stichting Preventeel

Nu [gedaagde] niet gehouden was tot betaling van de nog openstaande bedragen ter zake van de nota's van 28 mei, 30 juni en 30 juli 2008, heeft Telfort bij het BKR te Tiel en de stichting Preventeel onterecht melding gemaakt van een achterstand in de betaling door [gedaagde].

De vordering tot het laten verwijderen van de melding bij het BKR te Tiel en bij de stichting Preventeel op kosten van Telfort zal dan ook worden toegewezen, waarbij de rechtbank aan de veroordeling een termijn zal verbinden van 2 weken na de betekening van dit vonnis.

Kosten van de procedure

Nu partijen over en weer gedeeltelijk in het gelijk zijn gesteld, zal de rechtbank de kosten van de procedure in reconventie compenseren in die zin dat ieder der partijen de eigen kosten draagt.

De beslissing

De rechtbank

in conventie

wijst de vorderingen af,

veroordeelt Telfort in de proceskosten, aan de zijde van [gedaagde] tot op heden begroot op nihil,

in reconventie

veroordeelt Telfort om binnen twee weken na de betekening van dit vonnis op haar kosten zorg te dragen voor de verwijdering van de door haar bij het BKR te Tiel en bij de stichting Preventeel gedane meldingen betreffende betalingsachterstand;

wijst af hetgeen meer of anders is gevorderd,

compenseert de kosten van deze procedure tussen partijen, in die zin dat iedere partij de eigen kosten draagt.

Dit vonnis is gewezen door mr. F. Aukema-Hartog en in het openbaar uitgesproken op 20 april 2011.

2171/548


» Juridisch advies nodig? « advertorial

Heeft u een juridisch probleem of een zaak die u wilt voorleggen aan een gespecialiseerde jurist of advocaat ?

Neemt u dan gerust contact met ons op en laat uw zaak vrijblijvend beoordelen.



naar boven      |      zoeken      |      uitgebreid zoeken

Snel uitspraken zoeken en filteren

> per rechtsgebied > op datum > op instantie

Gerelateerde advocaten

Gerelateerde advocatenkantoren

Recente vacatures

Meer vacatures | Plaats vacature